Den vermakelycken opdisser. Deel 2

[Maer nu Helene, is 't meene]

Toon: La fronde.

MAer nu Helene, is 't meene,
Verdorje, of wordje een klop?
Hoe gaje nou heene, jou speene,
Of dorsie na 't Munnicke-zop?
Siet waer jy je went, of waer jy oock bent
Is 't Susje, een kasjen gewent
De Paters, de maters die kyven;
Door 't knielen, de hielen verstyven,
Het lesen vermoeyt, te wesen geboeyt

[p. 90]

 

Veel liever, die yver verfoeyt.

 

2.

 

Kaetje, och laetje doch raeyen

 

Met yver, klopt liever met Gys,

 

'k Wed met u hy sal u wel paeyen

 

En maecken, zyn saecken tas wys,

 

Ken ick u doch wel, 't seg nu en noch sel,

 

Jy hebt geen Bagynen vel:

 

Mijn sopje, een klopje te wesen,

 

Een Boeckje in 't hoechje te lesen;

 

Een Mis alle dag, is wis malle plaeg,

 

En klopt dan voortaen niet soo graeg.

 

3.

 

Weg myn malle mamijntje,

 

Jou seckelen weegt niet een duyt,

[p. 91]

 

Al waer jy schoon gaaren Bagyntje,

 

Jy waert noch veel liever de Bruyt;

 

Jou stricken vol zwier, jou oogen vol vier

 

En kloppen heel niet een sier:

 

Nu gaet men het lockjen afscheren,

 

Dan gaet men het rockjen om keeren,

 

De huyck in de windt, geen fuyck men soo bindt;

 

Sus seyse, vaer, 'k was maer een kindt.

 

4.

 

Weg myn malle mameertje,

 

Mijn dunckt ja jy loopt na de rest,

 

Het hellende bellende steertje

 

Dat dient u oock alderbest;

 

In 't Klooster een trooster, en 't Monnicke-licht,

 

Die soo een soet Nonnetje bicht;

[p. 92]

 

Die nevens de fuicken wel dienen

 

En geven haar buikje vol bienen,

 

Een kusje, een sprong, en 't susje met jong,

 

Mijn teuntje, een deuntje, dan songh.