Den vermakelycken opdisser. Deel 2

[p. 62]

Kupidoos Fratsje.

Toon: Kooker Jansen.

KUpido, dat olik guitje,
Proefde lest wat Necter-zop;
Dies hy, als een dronke snuitje,
Kreeg de quinten in de kop,
't Gatje vol
't Hooft op hol,
Suissent bollent op, en neer,
Vloog hy drajent
En heel swajent
Op sijn wiekjens heen, en weer.

2. 't Snaakje, naar veel kromme sinke

[p. 63]

 

Kreeg een groene Mof in 't oog,

 

Hy riep, weerje, uit de kinke,

 

En hy spande ras sijn boog,

 

't Loose Wicht,

 

Schoot een schicht,

 

Dese Hummeling in sijn pens,

 

't Greuntje lonckte,

 

Want 't ontfonckte

 

Onse Knoet na Boefjens wens.

 

3. Liber hans, wat kumt mich weder

 

Riep den Aelinck. ohn werd bleek;

 

Hy smeet Zeyz, ohn wood-zak neder

 

Ohn stund, wi ain ocl on keek:

 

Doe de vlam,, Hooger klam,

 

Schoot hy bokx, en wambus uit

[p. 64]

 

Om de hette,, Te versette,

 

Want het sweet liep langs sijn huyt.

 

4. Och! riep hy wat wurt mik ubel,

 

Ha mai, bluet, wat ben ich heet,

 

So ich um dem deern snubel,

 

'k Sweer, dat schol ues voor sijn leet;

 

Ohn main oeum,, Ohn main meum,

 

Olde hekxse die 's nachts raidt

 

Up dem besem,, By gans kiesem

 

Dien mik zuberde van Grait.

 

5. Doer met tog he doe upt grimmen,

 

Wie ain reu so dat sijn bek

 

Door al 't quil; te hand ginck glimmen

 

Uft se was vertint met spek,

 

Ohn he zongk,, Hoe zijn longk

[p. 65]

 

Naer sijn smukke Graitken hongk;

 

Jo he wolse,

 

Ohn he solse,

 

Schuen hoe scheif, ohn dwars sy sprongk.

 

6. Doe ginck hy sijn plunje hangen

 

Met sijn Zeysen op sijn schoft;

 

Snockent gingk hy met verlangen

 

Na sijn Grait, hy heeft gekoft

 

Scharre-bier

 

Om het vier

 

Wat te lesschen, maer ho, ho,

 

Hulp al nichel,

 

Unse Michel;

 

Bloet wat lachten Kupido.