Kluchtige tafereelen van Grootje Goedsloof met haar aardig hondje Blaf

[p. 15]

Blaf, die zeer hoovaardig was,
kijkt hier in het spiegelglas.

Toen blaf trotsch voor den spiegel trad,
En zag, dat hij geen kousen had,

Toen maakte hij een schriklijk leven; -

Zoodat, om hem zijn zin te geven,

Ons Grootje goedsloof hem een paar,
Zeer fijn gebreid van kemelshaar,

Ook nog bij al het and're gaf:

En daarmeê liep de grap nu af.