Kluchtige tafereelen van Grootje Goedsloof met haar aardig hondje Blaf

[p. 12]

Daar Blaf 't hoedje sierlijk vond,
sprong hij vrolijk er meê rond.

Nu ontbrak, naar 't oud gebruik,
Nog aan blafje een staartparuik,

Om 't toilet te doen brilleeren,

Even als van groote heeren! -

Grootje had er aan gedacht,
En een pruikje meêgebragt,

Dat, zoo fraai gekruld als net,

Hem deed dansen van de pret.