Den kluchtigen bancket-kramer of 't leven en bedrijf van Frans de Gek

269. Een vermaecklijck pleydoy over een dooden hondt

Een seker goedt gesel siende sich hevigh van een hondt besprongen, welck hem qualick gehandelt sou hebben soo hy sich niet met een hellebaerdt beschermt had, welck hy by hem had, daer hy den hondt mede doode. Den meester van dien hondt willende den hondt betaeldt hebben, omdat hy wegen sijn goedtheydt en getrouwigheydt hem seer aengenaem geweest was. De betaling wierdt geweygert omdat den hont niet sonder reden doodtgeslagen was, dat het geschiedt was om niet ghebeten te worden, en als daertoe gedwongen. Den meester van den hont siende dat men hem niet te wille wist, riep den doodtslager voor den rechter, welck ondersoecking dede waerom hy den hondt gedoodt had. Hy antwoorde omdat hem den hont bijten wou en hy sichselven beschermen most. Den rechter seyde: ‘Ghy most hem met het achterste van de hellebaerdt geslagen hebben, maer niet met 't scherp.’ Hy antwoorde: ‘Ick sou dat wel gedaen hebben soo den hondt met de steert had willen bijten en niet met de tanden.’ Den rechter horende dese aerdige antwoord, dede hem vry gaen sonder een duyt te betalen.