Den kluchtigen bancket-kramer of 't leven en bedrijf van Frans de Gek

243. Sot

Een teyljoorlicker^* gevraegt zijnde waerom hy sich sot geveynsde, dewijl hy wijser was als sommige welk sig inbeelden dat se wijs waren. ‘Hierin,’ antwoorde hy, ‘gaet de fortuyn qualick met my om, omdat hoe ick my sotter aenstel, soo veel te wijser gehouden wordt en mijn soon daerentegen hoe hy meer arbeyt om voor wys gehouden te worden, hoe hy alle man sotter schijnt.’

* teyljoorlicker: tafelschuimer