Klioos kraam. Deel 2
(1657)–Anoniem Klioos kraam–
AuteursrechtvrijZang.
WIe rijst zoo heerlijck op van verre,
En voert den glans der Avondsterre
In 't helder voorhooft, daer men niet
Dan vrede en vreugt uit straelen ziet;
Terwijl de Goden van ons stroomen
Verlangen te verwellekomen
Met hun eerbiedig aengesicht
De Majesteit van 't naeckend licht,
Dat hun verschijnt met zijne klaerheit,
Na 'et overdryven van de naerheit
| |
[pagina 130]
| |
En donckren nevel van 't geschil?
Wat Godtheit of dit wezen wil,
Die nederdaelt, als uit de wolcken,
Genegen Zeven vrye volcken
In hun doorluchtste Stadt, dien stoel
Der goude Vryheit, door 't gewoel
Der straeten, onder 't bly bejegenen
En minzaem groeten, milt te zegenen
Met haere tegenwoordigheit,
Waerop men jaeren heeft gebeit?
Ai melt ons dit door tael of teken,
Zoo wort de wierookgeur ontsteecken.
| |
Tegenzang.Het is GAMARRA zelf, de mont
Des Konings, die het vreverbont
Der tien en zeven Nederlanden
Met zijne penne en eige handen
Bezegelde, en, van oorlogh wars,
Ten leste d'ysre poort van Mars
Hier sluiten met metaele boomen,
Tot rust van lant en zee en stroomen.
Het is de vreedzaeme Afgezant
Des Konings, die, van strant tot strant,
Zijn heerschappy in top ziet wassen,
En met zijne armen beide d'assen
Der Christe weerelt ommevat,
En al den Peruaenschen schat,
Den zilverbergh, en goude vlieten
Met heele vlooten wenscht te gieten
In Hollants schoot, daer Amsterdam
Tot aen de starren stiegren quam
| |
[pagina 131]
| |
Met Cezars kroon, waarin zijn voncken
Van gout en diamanten bloncken,
En eeuwigh blincken, tot een pracht,
Een merck van 't Keizerlijck geslacht.
| |
Slotzang.Zijt wellekoom: ry in, en nader,
O Estevan, ghy vredevader,
En vredevoeder, vredetong.
Ry in, onthaelt van out en jong,
En alle kunne, en arme en rijcke.
Dat al het Y zijn vlaggen strijcke,
Ter eere van uw Meesters Kroon.
Dees Stadt was al van outs gewoon
Zijn Grootvaêrs in haer' schoot t'ontfangen.
De Vijfde Karels beelt, gehangen
Op 't Raethuis, tuight noch van dien tijt
En dagh, zijn Majesteit gewijt,
Daer 's volcks gejuich vermenighvuldight.
Zijn nazaet, vrolijck ingehuldight,
Als telgh van desen hoogen struick,
Wert hier van Burgermeester Buick
Oock d'eedt, ten steun van 't Recht der vroomen,
Uit last der Vroetschappe afgenomen.
Nu hoopen wy, verknocht door vre,
Met uwe Monarchy de zee
Van roof te schuimen, en te vaegen.
Zoo laet ons welkomste u behagen.
J. v. Vondel. |
|