Klaght Over 't vertrek van den Eerwaerdigen, Godtzaligen, en Hoogh-geleerden Heer, D. Joannes Rulitius, Getrou Herder en Zielzorger van Godts Kercke in de Hooghduytsche Tael t' Amsterdam.
Aen Lieven D. Homma, Diaken oft Bezorger der arme Leden van de zelve Gemeynte.
OPrechte HOMMA, help my 't droef vertrek beklagen
Van uwen Hartevrient, en waerde welbehagen.
Ik weet dat dit verlies u treft, en zeer onstelt,
Dies is het billik, dat ghy mijne Klacht verzelt.
Indien ons harten (die meest hardt zijn als de steenen)
Gevoelden dezen slagh, hoe zou men Hem beweenen,
Die met zijn yver, en zijn donderende stem,
Ons opwekt', om te gaen naer 't nieu Jeruzalem,
Met d'oly des Geloofs en 't licht der goede wercken,
Den Bruygom te gemoet. Die zoo de ziel kon stercken
| |
Als zy door recht berouw in 't binnenst' was geraekt:
Die sestien jaren hier 't Huys Gods heeft trou bewaekt:
Die zich zoo yvrigh toond' in 't straffen van de zonden,
En biddende bewoogh, en dreygende kon wonden:
Die tot getuygen riep, wat leeft en niet en leeft,
Dat hy 't ons had gezeyt: Die niets verborgen heeft;
Maer alles wat Godts raet en woort hem leerde spreken
Zoo duydelijk ontdekt'? Dat 's eerst recht Christum preken.
En zoeken Godes eer, en 's menschen zaligheyt.
Verschoon my, dat ik noch niet heb genoegh gezeyt,
O liefste LIEVEN! want de rampen my beletten,
Die 't peynzend' brein en al mijn geesten zoo bezetten,
Dat mijn bedroefde ziel niets meer behoudt daer van
Dan klachten, om dat ik naer eisch niet klagen kan.
Nu komt het Nootlot (als een Dochter van Gods raden)
Hem rucken van ons af, en meerdert zoo de quaden
Die wy reets voelen, en daer meê men word gedreyght.
Wat is op aerd' dat niet na het verandren neyght;
DochGodt eyscht, dat wy 't hart niet aen zijn wercken hechten,
Maar door deez' aen Hem zelf: en zoo gestelt, bevechten
De duyvel, werelt, en 't weerstrevend' vleesch. Wel aen,
RULITIUS, die Zon, zal by ons ondergaen,
Maar heerlijk, Godt zy dank, om elders te verrijzen,
En daer de Bruyt haer Wegh en Waerheyt aen te wijzen,
En 't Leven, en het Licht dat zonder eynde straelt.
Dies laet ons treuren met Gods wille zijn bepaelt;
En yder bid, dat hy gedurigh mach bespeuren
Veel vruchten van zijn dienst, tot dat des hemels deuren
Hem worden opgedaen; en dat hem wort gezeyt:
Getrouwe Knecht, bezit mijn Rijk in eeuwigheyt.
DenGroosten HERDER en Zielzorger van zijn schapen,
Die niet en sluymert, nocht ook nimmer en zal slapen,
Ons geve weêr een Man en Leeraer na zijn hart.
Gods gunst en lijtzaemheyt geneest al onze smart.
J. Lescaille.
|
|
Auteursrechtvrij