Klioos kraam. Deel 1
(1656)–Anoniem Klioos kraam– Auteursrechtvrij
[pagina 182]
| |
Op doortrapte en helsche vonden
Van geweer, om volk te wonden,
Te vernielen, en verwoet
Zich te baân in mensche bloedt.
En den vetten buit te deelen:
Maar hy komt gewonden heelen,
En geneezen door de gunst
Van zijn meesterlijke kunst.
Hulpeloozen gaet gy quijnen,
Dol van weedommen en pijnen,
Aen gekrompen aêr of zeen
Aen een breuck van arm of been.
Of gekneusde ledemaeten!
Leghtge in 't uiterste verlaeten,
Door een diepe vleeschquetzuur;
Schijnt de geest van uur tot uur,
't Zwacke lichaem te begeeven;
Kan 't veraerde bloed het leeven
Niet bewaeren; loopt om raed
By den Duytschen Hippokraet,
By Barbette, die zijn' zeegen
Uitgiet over den verlegen,
En den bant breekt, die zo stout
De natuur geknevelt houdt.
Zijne Heelkunst ongedwongen
Komt ter zijden uitgesprongen,
Uit de volle Medicijn,
Als een ader uit den Rijn,
En verquickt de dorre leden,
In de Zeestad aller steden,
Dies zy hem deze eere geeft
Dat hy voor een ander leeft.
J. v. Vondel. |
|