Klioos kraam. Deel 1

Magdalene voor Christus voeten.

DIe andre voor haar glans deê buigen leit geboogen.
Zy poogt haar zonden in de zuntvloet van haar oogen,

Voor Godt, te dompelen. zoo wordt een schip ontlaân,

Om niet, door overlast, in zee te grondt te gaan.

Zy zoekt haar eerste brandt door traanen uit te hoozen.
Men trekt de doorenen, waar dat man d' ydle roozen

Van plukte, door berou uit het bezeert gemoedt.

Geweeten-schennis wordt door schreien best geboet.

De fakkel van haar oog, die andre 't hart deê branden,
Is nu door 't nat geblust. haar vlechten, dat de banden

Der minnaars zijn geweest, laatz' ongebonde vliên.

Wie dat de hairen en de traanen komt te zien,

Meent dat hy d' oude Taagh, met zijn vergulde randen.
En d' eedle Ganges, met zijn paarelrijke stranden,

Door een ziet kabbelen. zy hoopt op 't eeuwigh loon.

Nu zy haar scheppers wast maakt zy haar zelver schoon.

[p. 176]

 

Zy weet, door 't losse hair, zijn gramschap vast te maaken.

 

Het bigglent water doet zijn borst van liefde blaaken.

 

Hy heelt haar wonden nu dat zy zijn hart doorwondt.

 

Door lachen wiert zy ziek, door weenen weêr gezondt.

 

De traanen openen de deuren der genaaden.

 

Geen Engel, of hy wenst in zulk een' badt te baaden.

 

't Boetvaardig water wordt by Kristus dier geschat.

 

Geen paarel is zoo waardt als zulk een druppel nat.

Jan Vos.