Klioos kraam. Deel 1

Op het Vioolspelen van Henrik Maas, Fenix der Violisten.

UW snaren zijn geen aardtsche snaren,
Maar Febus heeftze van zijn haaren

Gedrait; uw welgestelde Veel

Is hout van Helikonsche boomen;

Dies ghy, ô knaap, deur uw gespeel

Stut d' Amstels snelle waterstroomen.

De Bos- en Berg-goôn, op 't geluit

Van uwe toonen, koomen uit

Haar onderaartsche holen springen.

Terwijl de Nimfjens, aan den dans,

Met Pales, Pan, en Faunus zingen.

De Muzen vlechten u een' krans

Van Pallem- en Lauwriere-bladen,
Om uwe kruin meê t' overladen.

Het wout krijgt ooren als ghy roert,

O Maas, uw overrappe vingeren.

[p. 167]

 

De Goôn zijn aan u Veel gesnoert,

 

Zou 't aartsche volk dan niet verslingeren

 

Op 't zoet en maatrijk snaargeluit?

 

Daar door ghy 't hart ter ooren uit

 

Van Veldt- en Water-goôn kunt trekken.

 

De dieren luistren na uw spel.

 

Gy zult voor Orfeus ons verstrekken;

 

Want ghy godt Pluto in de hel

 

Kunt door uw' brave zwier bewegen

 

Den Garamant, zoo ver' gelegen

 

By Kaukazus in 't koude Noordt,

 

Schut zijn' besneude kruin, vol boomen,

 

Van vreugde als hy u speelen hoort.

 

Hoe zouden wy ons kunnen toomen;

 

Maatrijke Maas, die deur de klank

 

Van uwen Veel verdooft mijn Zangk,

 

Speel eeuwig op uw schelle snaaren,

 

De Goôn en Nimfjens aan den dans,

 

Ghy zult hier na ten hemel varen,

 

Met Febus goude Zonnekrans.

J. Dullaart.