Klioos kraam. Deel 1

Op het hooghdravend Treurspel Van Jan de Vos Glasemaecker.

SIet hier de kunst op 't hooghst, de Schouburgh op sijn top,
Het Treurspel op sijn wreetst, de wraecklust vol van krop.
Nooyt daverd' het aeloud tooneel met meer gespoocks,
Nooyt sag men by de Grieck meer bloedt gespat noch roocks.
Orestes houdt uw mondt. Andronicus die raest,
En dubbelt wee op wee, en wraeck op wraeck, verbaest.
Medea stilt uw toorn. Laet Thamera vol gals,
Uytbulderen voor 't volck, en liegen door haar hals.
Boosdadigh Pelops huis, swijght van uw mordery,
Nu Aran hoopt op een en torst sijn schelmery.
Waer was'er ooyt een disch gesteurt met meer geraes?
Dan daer de kinders zyn haers moeders laetste aes.

[p. 140]

 

Cassandra wordt geschendt in Roselijns gewaedt,

 

Geknot van tongh en handt, en eer door 's Moors verraet.

 

Hier klaeght de onnooselheydt. Hier dolt een Hercules.

 

Hier krijght de Strengheydt en Barmhertigheydt haer les.

 

Hier strijdt de Keysers kroon met d' ongetoomde min.

 

Hier kijft de oorloghs mondt met 't Geestlijck hofgesin.

 

Ick stae gelijck bedwelmt en overstolpt van geest.

 

De Schouburgh wordt verset, en schoeyt op hooger leest.

 

Rijst Sophocles weêr op? Stampt Aeschylus weêr hier?

 

Of maeckt Euripides dit ongewoon getier?

 

Neen. 't is een Ambachtsman, een ongelettert gast,

 

Die nu de gantsche rey van Helicon verrast.

 

Die nooyt geseten heeft aen Griecks of Roomsche disch,

 

Wijst nu de werelt aen wat dat een Treurspel is.

 

Athenen las het Spel, en sprack: Ick schrijf niet meer,

 

Die ons door glas verlicht, verduystert al ons eer.

Casper van Baerle.