Klioos kraam. Deel 1

[p. 46]

Op het Orgel-Gebruyck, Van de Heer van Zuylechem.

WIe vlijtigh 't oogh op 't boeck der Werelt velt,
In elcke soort van Schepsels vint gespelt
Des Scheppers lof. De Byen en de Mieren
Getuygens' met haer geest. De domme dieren,
Van groot tot kleen, ja, d' alderminste Worm,
Verklaren 't met geschicktheydt hunner form.
't Onroerend tuygh, de levenloose dingen,
Die seggen 't niet alleen, maer leeren 't singen.
Het drooge been, het dorre hout, het tin
Verheft sijn stem, en swaeyt des menschen sin
Tot deftigheyt, tot ootmoed, tot eerbiedingh
Aen sijnen Godt, met wonderlijck uytwiedingh
Der woestigheydt: en preeckt, in tael verstaen
Van Noor en Moor, Oost en West-Indiaen.
Danck heb 't vernuft, uitvinder van de keelen
Des Orgels, dat de zielen weet te streelen,
En mentse met geneughte, tot het puyck
Haers heyls. Het pleyt, gevoert om 't slim gebruyck,
Waer uyt voor heen veel aenstoots was geresen,
Heeft Huygens nu beslecht, en 't recht gewesen.

P.C. Hooft.