Klioos kraam. Deel 1

[p. 1]

Op de wapenkroon Van Amsterdam, Aen den Ed. Heer Kornelis de Graef, Vryheer van Zuidpolsbroeck, Burgermeester en Raet der zelve Stede.

MICAT INTER OMNEIS.

INdien men uwen gryzen stam,
Ter heerschappy des lants geschapen, 

En die 's lants vryburg Amsterdam

Gekroont heeft met de kroon van 't wapen,
Den lauwer schonck, die niet verdort,
Noch schoot de danckbaerheit te kort. 

Had ANDRIES niet Stadts eer bewaert, 

En 's Keizers glori trouw verdadight,

August had met zyn edel zwaert

Den Ridder spader begenadight,

Wiens miltheit Oostenryck behaeght, 

Daer Amstels schilt de kroon af draeght. 

[p. 2]

 

De goude keten om den hals,

 

't Geweer den Helt op zy gehangen,

 

In zoo veel juichens en geschals

 

Der stede, daer hy wiert ontfangen,

 

Op 's Keizers hoftrompet en faem,

 

Verheft al d' afkomst in dien naem. 

 

 

 

Hoe trots het hooge kerckglas praelt,

 

Met Cezars hooftprael, ons geschoncken, 

 

Daer Maximiliaen, bestraelt

 

Van gout, en diamante voncken,

 

Drie Kruissen heilight, voor altoos;

 

Gedachtenis van glas is broos. 

 

 

 

Maer dees geslachtboom bloeit, gekroont

 

In top met Bickeren en Graven,

 

Daer vryheyt in hun schaduw woont,

 

En grootvaêr BOELENS zoo veel braven

 

Gesproten ziet uit zynen struick.

 

Zoo blinckt de goutmyn in 't gebruick. 

 

 

 

De stam, die voor 't Gemeene best

 

Zich zelven uitdeelt, by zyn leven,

 

Wort noch, gelijck van outs, bevest, 

 

En in zyn tacken hoogh verheven:

 

Want schoon 't gebeent ten grave vaert,

 

De deught blyft eeuwigh en vermaert.

J. v. Vondel