Jong Dietschland. Jaargang 7



[pagina 95]
Treurige stalactieten. (Rondeelke) In lichte omneveling van stille grot Staan blank, en strekken wijd de stalactieten treurig hun armen uit; beneden gieten ruischend, de boomen 't ruischend waatrenrot. En, langend zuchten naar een bleeken God Vol schoonheid, zegt hun schieling opverschieten. - In lichte omneveling van stille grot Staan blank en strekken wijd de stalactieten. En wild verlangen zingt uit kringend vlieten van eeuwig dunnen nevel, die daar vlot!... Mijn herte is, als in kegelen geknot van stollend bloed, vol droeve stalactieten in lichte omneveling van stille grot! Oostende, 24-7-03.