Jong Dietschland. Jaargang 6

[p. 143]

De Klampvogel.

ô! Weet ge 't nog, hoe op de hei,
Alin de zachte Lentezonne,
De voglen zongen 't lied zoo blij,
Vol vreugd'gewis all'uitgedreven;
Die bende zangers altemaal
In Vlaandren's groenen tuin geboren,
Zoo fijngebekt, zoo zoet van taal,
Zoo lustig kwettrend om ons henen!?
ô! Weet ge 't nog, we zaten bei
Te luistren naar die orgeltonen,
Die klonken, ô zoo gulle blij,
En dicht bij ons en verre boven.....
Toen zwegen al die stemmen luid
Van Sijs, en leeuwerk, vink en lijster,
Alsof hun vreugdezang was uit,
En zij uit vrees verscholen zaten. -
Een klamper hing daar stout omhoog,
Onhoorbaar stille stil gekomen,
Al glurend met een vonklend oog,
Bloedgierig zoekend iets te grijpen!
ô! Weet ge 't nog, ze'n roerden thans
Niet meer die zoete lentevogels,
En wij uit medelij bekans,
We scholden op dien boozen vogel,

[p. 144]

 

Dien zwarten roover, die beducht

 

Voor ons al hooger trok, al hooger,

 

Al wijder in de blauwe lucht,

 

Maar als een zwarte stip bleef hangen!....

 

 

 

Justine Antonissen.

 

 

 

19/3-1903.