Jan Campert-stichting Jaarboek 2015

[p. 59]

[p. 60]

[p. 61]

[Jan Campert-Stichting: het symposium Elke dag Moederdag]

Inleiding

Als je het symposium Elke dag Moederdag! Schrijvers en dichters over moeder, dat georganiseerd werd op 13 november 2015, niet hebt bijgewoond, heb je heel wat gemist. Een optreden van Marijke Boon bijvoorbeeld, die - heel tegendraads - zingend een ode aan haar vader bracht en de zaal zowaar deed meezingen. Ook Maaike Meijer maakte van de symposiumgangers een gigantisch zangkoor. De door haar in haar toespraak naar voren gebrachte levensliederen werden uit volle borst meegezongen. De thuisblijvers misten ook verschillende moederliedjes - verzameld door Tom Asselman - die te beluisteren waren terwijl op groot scherm meer dan 100 foto's van ‘schrijversmoeders’ uit de collectie van het Letterkundig Museum, geselecteerd door Salma Chen, werden vertoond.

Het inhoudelijk programma zag er als volgt uit:

-	Optreden Marijke Boon
-	Mensje van Keulen geïnterviewd door Daan Cartens over haar roman Olifanten op een web
-	Adriaan van Dis over zijn roman Ik kom terug
-	Liedjes over moeder, waarbij foto's van ‘schrijversmoeders’ uit de collectie van het Letterkundig Museum worden vertoond
-	Maaike Meijer over het moederlied
-	Mohammed Benzakour over Yvonne Keuls' Mevrouw mijn moeder
-	Yvonne Keuls over Mohammed Benzakours Yemma
-	Jan Siebelink geïnterviewd door Daan Cartens over zijn roman Margje
-	Annemarie Oster over het boek dat ze over haar moeder, de actrice Ank van der Moer, schreef: Een vrouw om achterna te reizen.
-	Kees van Kooten leest uit Annie en Leve het welwezen en besluit met een moedergedicht

Dit jaarboek maakt iets goed, want een deel van de teksten die tijdens het symposium uitgesproken werden, is er in opgenomen.

[p. 62]

Jan de Roder stond met een lezing over Vestdijks Kind tussen vier vrouwen geprogrammeerd, maar moest door ziekte helaas verstek laten gaan.

Veel mensen hebben een favoriet moedergedicht dat van alles in herinnering roept: variërend van ‘een grijze vrijdagmorgen’ tot een ‘warme hei’ en ‘verre wolken’. Mijn meest geliefde moedergedicht werd aan het begin van de vorige eeuw geschreven door Victor dela Montagne, ‘Een oudt liedeken’:

Tsagh eens een cnape stervensgeern
een valsche, vreede, boose deern.

Sei totten cnape: ‘hael mij terstont
din moeders herte voor minen hont.’

Hi ging en sloech sin moeder doot
en vluchtte mettet herte root.

Mer twyl hi loopt, stuict oppen steen
en valt, - dat erme hert meteen.

Al botsen op de harde baen,
vingh plots dat hert te spreken aen.

Al weenen vinghet te spreken aen:
‘Och, jonghe, hebs di seer gedaen?’

Aan het eind van de middag werd ik tijdens de borrel door verschillende symposiumgangers aangespoord in de toekomst te kiezen voor een dag gewijd aan dichters en schrijvers over vader.

Wie weet...

Aad Meinderts,

voorzitter Jan Campert-Stichting