Jaarboek van het Taalverbond. Jaargang 2

II.
Verslag der algemeene vergadering, gehouden te Antwerpen, den 22^sten April 1889.

De zitting wordt om halfdrie 's namiddags geopend. Aan het bureel hebben plaats genomen de heeren Sleeckx, voorzitter, Rooses, ondervoorzitter, Van Cuyck, schrijver, en Blockhuys, schatbewaarder.

Het verslag der voorgaande algemeene vergadering, gelezen en goedgekeurd zijnde, doet de schrijver den toestand der maatschappij kennen, die zeker zoo verblijdend niet is, als men had mogen verhopen. Het verslag van den schatbewaarder wordt met gejuich begroet.

De heer Rooses verwittigt de vergadering, dat het Taalverbond in den loop van het zooeven begonnen bestuurjaar buiten het jaarboek niets anders zal kunnen uitgeven. Hij herinnert, dat de helft van de winst der werken, op last van het Taalverbond gedrukt, aan de schrijvers zal worden uitgekeerd. Hij

[p. XII]

spoort de aanwezigen aan tot meer ijver voor den bloei der maatschappij.

De heer Brans betreurt met den vorigen spreker, dat er tot hiertoe niet meer gédaan werd en stelt voor, dat men zich in de plaatselijke groepen zou bezighouden met een onderzoek naar de krachtigste middelen, om tot betere uitslagen te geraken.

Hierna dragen de secretarissen der verschillige afdeelingen hun verslag voor over de morgendzittingen.

Dat van den heer Brans doet eene levendige bespreking ontstaan, naar aanleiding der voordracht van den heer Stijns: Aanmoediging der Letterkunde. De vergadering is het eens om te bestatigen, dat het staatsbestuur daarvoor oneindig meer zou kunnen en moeten verrichten. De partijdigheid van het huidige Gouvernement in dat opzicht wordt algemeen gewraakt. Op verzoek van den heer Rooses, verklaart de heer Stijns zich bereid om zijn alleszins merkwaardig opstel in het Jaarboek te plaatsen.

De besluiten, door de afdeeling Tooneel genomen, worden goedgekeurd, en de heer G. De Lattin wordt voorgesteld als de nieuwe secretaris, in vervanging van den heer De Quéker, ontslaggever.

In de afdeeling Volkskunde werd de heer De Cock tot eenigen secretaris uitgeroepen.

Het verslag der afdeeling Geschiedenis (zie eenige bladzijden verder het stuk van den heer Frédericq) wordt op geestdriftige toejuichingen onthaald. Den heer Rooses is van meening dat, voor de geschiedenis der Vlaamsche Beweging, de persoonlijke herinneringen der oudere strijders eene milde bron uitmaken, en, zich wendend tot de heeren Sleeekx, Rosseels en anderen, drukt hij de hoop uit, dat deze hunnen plicht te dien opzichte niet zullen verwaarloozen.

Na het verslag der afdeeling Onderwijs ontstaat er eene zeer levendige woordenwisseling, uitgelokt door den heer Rooses.

Deze teekent, in zijnen naam en in dien van de maatschappij een krachtig verzet aan tegen de beschouwingen, gedaan in de morgendzitting. Men was op eenen gansch verkeerden weg. In het lager onderwijs mag geene tweede taal worden aangeleerd.

[p. XIII]

De heer Temmerman verklaart, volstrekt niet te hebben beweerd, dat eene tweede taal moet onderwezen worden, doch hij is van gevoelen, dat er moet worden gerekend met den wil des volks, hetwelk dat onderwijs dringend verlangt. Zijn voorstel strekte slechts om daar, waar de studie van het Fransch op het programma voorkomt, het te doen onderwijzen volgens eene goede methode.

De heer Fredericq is van oordeel, dat wij, Vlamingen, ons hoegenaamd niet moeten bekommeren met het aanleeren van het Fransch, op grond, dat er reeds al te veel zijn, welke zich die bedenkelijke taak aantrekken. Wij moeten liever zorgen, dat de moedertaal tot haar recht kome in het onderwijs.

Nadat de heeren T'sjoen, De Mont en Sleeckx eenige woorden hadden in het midden gebracht, wijst de heer Rooses op een groot gevaar, hetwelk voor Vlaanderen uit de studie van het Fransch onvermijdelijk zal voortvloeien.

Iedereen, de mindere nog het eerst, wil tegenwoordig Fransch kennen, en wanneer ook de volksklas de vreemde taal zal machtig zijn, eer een krachtig gevoel van eigenwaarde en nationale fierheid in Zuid-Nederland herboren zij, dan zal het niet meer noodig wezen, dat de hoogere klassen Nederlandsch leeren voor hare betrekkingen met den minderen man. Wie dáaraan peinst, zal zich niet langer bekreunen om het onderwijs van het Fransch, maar integendeel al zijnen invloed gebruiken om dat onderwijs uit onze lagere scholen te helpen verbannen. (Heel de vergadering juicht den bezielden spreker geestdriftig toe.)

Vervolgens wordt het bureel bij toejuiching herkozen. Alleenlijk verklaart de voorzitter, zijne benoeming slechts aan te nemen op voorwaarde, dat de leden voortaan met meer ijver en eendracht werken.

De volgende algemeene vergadering zal plaatsgrijpen te Brussel, den 2^den Paaschdag 1890.

Om halfzes ure wordt de zitting geheven.

De Secretaris,

Frans Van Cuyck.