Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 1952-1953

X. De Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs

X. Het advies over de toekenning van de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs voor de periode 1951/'52 is als vertrouwelijke mededeling afgedrukt in de beschrijvingsbrief:

De Commissie voor Schone Letteren stond bij de voordracht van een dichteres of dichter voor de Van der Hoogt-prijs dit jaar voor een moeilijke taak. Zij heeft vooropgesteld, dat de nadrukkelijke formulering ‘prijs van aanmoediging’ in de Wet der Mij (zie art. 59, 1 en ook wat daarop volgt in 59, 2) de keus behoorde te beperken tot jongeren, die met recente uitgaven goede verwachtingen hebben gewekt. De figuur onder deze jongeren, die, na onderling beraad der Commissieleden met aller instemming voor bekroning kan worden voorgedragen, is J.W. Schulte Nordholt, schrijver van de bundel ‘Levend Landschap’, uitgegeven in de serie ‘De Windroos’ door de U.M. Holland, de dichter die reeds tijdens de bezetting met het clandestien uitgegeven bundeltje ‘Het Bloeiende Steen’ (onder het pseudoniem Noordhout) bewonderende belangstelling had gewekt.

Vanzelfsprekend is overwogen, of niet een dichter uit de jongerengroep, die zich ‘Experimentelen’ noemt, voor de aanmoediging, die de Van der Hoogt-prijs beoogt, in aanmerking kwam. In de ogen van de meerderheid der Commissie is de poëtische en menselijke waarde van het werk dezer groep (wanneer afgezien wordt van de reeds overleden dichter Lodeizen en de reeds een vorig maal bekroonde Vroman) nog te zeer problematisch, om aan een dezer dichters de voorrang te geven boven de thans voorgestelde candidaat.

In de gedichten van Schulte Nordholt treft telkens weer de zuiverheid en gaafheid. Landschappen van het Hollandse polderland op persoon-

[p. 177]

lijke wijze gezien en dikwijls met bewonderenswaardige plastiek uitgebeeld, worden er de spiegel van het eigen bewogen hart. Een reeks van gestalten, ontleend aan de literatuur - met name de Odyssee - en aan sprookjes, of die een visie geven op figuren, met wie de dichter in de geest een persoonlijke ontmoeting had, - gelijk Blumhardt -, groeiden niet alleen tot originele herscheppingen, maar kregen de waarde van visionnaire beelden, waaraan de dichter zijn eigen leven meet. Hoewel de problematiek en de angst van de tijd en van de eigen ziel zeker in deze gedichten niet ontbreken, zijn de overwegende en wonderlijk harmoniërende eigenschappen van deze poëzie een diep en innig drinken van de goedheid van het leven en een heimwee, daarachter en daar bovenuit, naar een volkomen vervulling achter tijd en dood. De geestelijke hartstocht, die dat laatste kenmerkt, smelt wonderwel samen met de blijde mildheid van het eerste. In de zang, waarin dit tegelijk vurige en droomverzonken leven zich uitspreekt, vallen sterke traditionele elementen op, maar onmiskenbaar is de echtheid van de eigen toon. De bewijzen van een innerlijk groeiend, zuiver dichterschap, die deze gedichten tot een sterke belofte maken, geven aan de Commissie de volle vrijmoedigheid hun dichter voor de Van der Hoogt-aanmoedigingsprijs voor te dragen.

Advies van het Bestuur

Het Bestuur beveelt de Vergadering aan het door de Commissie voor Schone Letteren uitgebrachte advies te volgen en aan de dichter J.W. Schulte Nordholt de prijs toe te kennen voor zijn verzenbundel ‘Levend Landschap’.

Dit advies wordt bij acclamatie aangenomen.

Na een geanimeerd noenmaal in Café-Restaurant ‘Het Gulden Vlies’, opent Dr P.H. Ritter Jr de middagzitting met een voordracht over ‘Literatuur en Landschap (een psychologische beschouwing).