Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 1939

[X.] De meesterschapsprijs

X. De heer Van Rijnbach deelt vervolgens het verslag van de Commissie voor Taal- en Letterkunde mede betreffende de toekenning van den prijs van meesterschap en haar voorstel om dezen toe te kennen aan dr Wobbe de Vries.

De Commissie voor Taal- en Letterkunde draagt aan het Bestuur voor ter bekroning met de prijs van meesterschap:
Dr Wobbe de Vries, te Groningen.
Deze geleerde kan bogen op een reeks van belangrijke publicaties, die betrekking hebben op vele, ja bijna alle onderdelen van de Nederlandse taalkunde. Na zijn academisch proefschrift van 1895 over het dialect van zijn geboorteplaats Noordhorn, heeft hij verscheidene dialectologische studiën in het licht gegeven, die zich vooral bezighouden met het noordoosten van het Nederlandse taalgebied, dat hem zo bijzonder vertrouwd is. Hij heeft verder de toponymie met vrucht beoefend: vele aardrijkskundige namen zijn door hem verklaard of historisch belicht. Ook op het gebied der etymologie heeft hij zich verdienste verworven. In zijn toponymische en etymologische publicaties is, evenals in zijn dialectologische geschriften, een bijzondere belangstelling op te merken voor het noordoostelijk deel van de Nederlanden. Intussen is het oeuvre van De Vries geenszins regionaal beperkt. Hij heeft ook werken van blijvende betekenis geschreven over uiteenlopende onderwerpen uit heden en verleden van het Nederlands in het algemeen, als: klank- en vormleer, syntaxis, woordvorming, invloed van vreemde talen.
Wanneer De Vries tot nog toe niet de erkenning gevonden heeft waarop zijn even veelzijdig als belangrijk werk hem aanspraak geeft, dan is dit voor een deel te verklaren uit zijn bescheidenheid, voor een ander deel uit de minder aantrekkelijke vorm van vele zijner geschriften. De Commissie erkent dit tekort van De Vries, maar acht het gering tegenover zijn vele voortreffelijke hoedanigheden. De Vries is nooit oppervlakkig, hij verwaarloost geen enkel détail, zijn betoog is streng en zijn oordeel scherp.
Het werk van W. de Vries getuigt van grondigheid, degelijkheid, nauwkeurigheid, omvangrijke kennis en grote belezenheid, en wat meer is dan dit alles: oorspronkelijkheid van gedachte en zelfstandigheid van methode. Vooral om deze laatste eigenschappen, en om het brede studieveld waarop hij deze eigenschappen heeft ontplooid, beschouwt de Commissie De Vries als een eminent geleerde, die zich verheft boven het peil van den knappen specialist, en recht heeft op een bekroning die hem erkent als een meester in de wetenschap der Nederlandse taal.

[p. 151]

Het voorstel van het bestuur, hieraan gevolg te geven, wordt goedgekeurd.

Alvorens punt XI der agenda aan de orde te stellen verklaart de voorzitter dat Bestuur en Commissie voor Schoone Letteren tot volledige overeenstemming zijn gekomen en het bestuur hoopt, dat nu niet meer een rumoer om den prijs zal ontstaan.