Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 1937

[VII.] Verslag der commissie voor schoone letteren

VII. Hierna volgt voorlezing, door den heer Asselbergs, van het verslag der Commissie voor Schoone Letteren:

Een wisselvallige reeks van meestal verheugende gebeurtenissen, die achtereenvolgens afzonderlijke leden van de commissie voor schoone letteren betroffen, hen buiten gelegenheid stellende tot het vervullen hunner commissionale werkzaamheden, kreeg tot gevolg, dat gedurende het afgeloopen jaar slechts tweemaal kon worden vergaderd, namelijk op 11 Februari en op 11 Maart 1937. Het voornaamste doel van beide bijeenkomsten was: te onderzoeken, welke boek aanleiding bood tot het voordragen van zijn auteur ter bekroning met den C.W. Van Der Hoogt-prijs. Uit ruim een dertigtal auteurs, die nieuw litterair werk leverden, werd na ampele bespreking een zestal schrijvers gekozen, wier geschriften voor nadere bestudeering in aanmerking kwamen. De commissie, die in de laatste jaren herhaaldelijk dichtbundels ter bekroning voordroeg, achtte het gewenscht, deze maal in het bijzonder het verhalend proza te betrekken in haar aandacht en te zoeken naar een gaaf geschreven werk, dat oorspronkelijk van geest zou zijn.

Het feit, dat haar tweede bijeenkomst plaats had op den dag, waarop de groote Nederlandsche letterkundige, de oud-hoogleeraar dr Albert Verwey was ten grave gedragen, deed den voorzitter der commissie, den heer dr K.J.L. Alberdingk Thym besluiten, de vergadering te openen

[p. 207]

met een korte herdenkingsrede, waarin hij nagenoeg het volgende zeide:

De meesten uwer zijn vandaag naar Noordwijk getrokken teneinde de laatste eer te bewijzen aan een groot letterkundige, professor Albert Verwey. Daar deze bijeenkomst wel de eerste bijeenkomst van Nederlandsche letterkundigen zijn zal, na die droevige plechtigheid, past het ons, eenige oogenblikken de aandacht te doen verwijlen bij de nagedachtenis van den in zoo menig opzicht verdienstelijken man, den voorbeeldigen letterkundige, die zonder eenig compromis te aanvaarden zijn geheele leven in dienst heeft willen stellen van de letterkunde. Het doet mij leed, dat ik, na zoo vele gemoedservaringen met Albert Verwey te hebben gedeeld, niet aanwezig zijn kon bij de begrafenis, maar vergunt mij, in uw midden de bewondering te doen blijken, welke ik Verwey toedraag.

Op dezelfde bijeenkomst deelde mr M. Nyhoff mede, dat hij niet langer lid zou zijn van de commissie voor schoone letteren, zijn tijd van gaan gekomen achtende. Door de leden, die in de samenwerking met mr Nyhoff steeds het grootste genoegen hebben gevonden, werd dit besluit ten zeerste betreurd. Voor de commissie is de heer Nyhoff bizonder verdienstelijk geweest. Vervolgens kwamen de boeken der candidaten voor een eventueele bekroning in bespreking. Spoedig bleek dat, bij veel gunstige waardeering voor het werk van verscheidene hedendaagsche auteurs, de commissie eenstemmig haar voorkeur deed uitgaan naar het geschrift, dat zij heden ter bekroning voordraagt: den roman Gabriël, door Henriette van Eyk.