Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy
(1708)–Anoniem Den Italiaenschen quacksalver ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy–
AuteursrechtvrijStem: Als ‘t begint.Wie heeft oyt al van sijn tijdt,
Of leven sien gebeuren,
Van een bloed’ge vryster-strijdt,
Van kijven, vechten en scheuren,
In den hage is ‘t geschiet,
Luystert doch al na dit Liedt,
Gebeuren, gebeuren, gebeuren.
Een Iongman seer wel bekent,
Woonachtig in’t Kraen-straetje,
Hey ‘t was sulken moye vent,
Hy hiel veel van een praetje,
By veel Meysjes hier en daer,
Die hy vryden al voorwaer,
Met ‘t geckie, met ‘t geckie, met ‘t geckie.
| |
[pagina 53]
| |
Van dese ses Meysjes daer,
Die raeckten aen het praten,
Op een maendag by malkaer,
Elck wou die quant niet laten,
Hy is mijn riep moije Trijn
Hy slaept dick in d’arm van mijn,
Met lusten, met lusten, met lusten.
Dicke Luyt al uyt Tergouw,
Riep met haer groote snebbe,
Daer is niemant van jouw,
Ick moet hem selfs hebbe,
Want hy heeft na sijn begeer,
Dick gerouwt al op mijn leer,
Seer lustigh, seer lustigh, seer lustig.
Breemer Griet die nam haer wiel,
En smeetse stracks in ‘t hondert,
vloeckten daer, doen by haer ziel,
Dat yder stondt verwondert,
‘t volck dat raeckten op de been,
En een groot gelach met een,
van menschen, van menschen, van menschen.
Sy nam haer klos en smeet die los,
Na moye Trijn haer wangen,
Haer haspel vloog Luyt in haer oogh,
Die wachten oock niet lange,
Kappen, hayrsnoer ende pruyck,
Trock sy af met een struyck,
Terstonde, terstonde, terstonde.
Doen quam daer den onderschout,
Die deed’ haer lustig ruymen,
Yder vloeckten even stout,
Men sag haer monde schuymen,
van boosheyt waren sy dol,
De heele straet die raecken vol,
Te rijcke, te rijcke, te rijcke.
De Knegt die raeckter op de loop,
En trouwde geen van alle,
Hy bleef aen de beste koop,
Men sag daer twee bevallen,
Elck van een jonge Soon,
Dat is voor ‘t verdiende loon,
Te slapen, te slapen, te slapen.
| |
[pagina 54]
| |
Meysjes hier mee tot besluyt,
Wil ickje al waer schouwen,
Weest doch liever eerst de bruydt,
En wil niet licht vertrouwen,
So en rackt gy niet met Kint,
In ‘t Iachje, in ‘t Iachje in ‘t Iachje.
|
|