Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

Een t'Samen-spraeck, tussen een Jonkman en een Dochter, en hoe de Jonkman naer Oost-Indien gingh, en onderwegen sturf, daer haer de Dochter om betreurt.

Op de Stemme: Bedroefde hert hoe bent gy verslagen.

ADieu schoon Lief nu moet ick gaen varen,
Al naer Oost-Indien voor seven Jaren,
Marritje Lief u soet aenschijn,
Dat staet geschreven in 't hartje van mijn:
'k Sal op de reyse,
Meenighmael veynsen,
Och waer ick by de Liefste met pijn.
Jongman sult ghy mijn nu begeven,
Nu ick in 't bloeijen ben van mijn leven,
Daer toe ben ick van u bevrucht,
En moet'er laten soo meenigen sucht,
Mijn hert sal scheuren,
Door 't stadigh treuren,
Dat ick moet leven in ongeneught.
Och Lief en wilt daerom niet treuren,
Men siet het hedendaegs gebeuren,
Dat'er veel Meysjes in ons Land,
Door de beloften raecken in schant,
Maer Lief gepresen,
En wilt niet vreesen,
Daer is tot Trouw een Diamant.
Jonckman ick sal u Trou ontfangen,
Maer denckt eens hoe ick sal verlangen,
Eer dat de seven Jaren sijn om,
Dat ick verwacht mijn Bruydegom,
Hoe sout ghy mijn haten,
En konnen verlaten,
Daer ick noch ben so jonge Bloem.
Lief eer ick u sal laten in schanden,
'k Wensch dat ick noyt mocht komen te Landen,

[p. 63]

 

Maer dat het Water mijn bestraelt;

 

Of dat de wreede dood mijn haelt,

 

Oorlof ick moet scheyden,

 

Ick kan niet beyden,

 

Want siet de Son is neer gedaelt.

 

Adieu den Heer wil u bewaren,

 

En op de Reys gesondigh sparen,

 

En altijd hoeden voor ongeval,

 

Voor storm of wind of lager wal,

 

Ick sal verlangen, Om u te ontfangen,

 

Hier weder in ons Neerlands dal.

 

Hy ging aen Boord met groot benouwen,

 

Om dat sijn lief soo bleef in rouwen,

 

Sy liet soo meenigen droevigen traen,

 

Over haer rooder wangen gaen,

 

Het kinder baren,

 

Dat doet mijn bezwaren:

 

Waer door mijn hert meest is belaen.

 

Ick had bedroefde dagen en nachten,

 

Want ick mijn Bruydegom verwachten,

 

Waer ick heb haest vernomen klaer,

 

Dat hy op 't Schip gestorven waer;

 

Godt wil hem geven,

 

Het eeuwigh leven,

 

Daer wy naer verlangen allegaer.

 

Komt wreede dood wilt my nu verslinden,

 

Wilt mijn wegh halen nu met mijn kinden,

 

Uyt dit bedroefde aerdsche Pleyn,

 

Dat ick mach soecken de Liefste certeyn,

 

Hebt gy met schroomen,

 

Den Vader genomen,

 

Laet ons nu niet blijven alleyn.

 

Oorlof gy Dochters jonck van Jaren,

 

Hebt gy een Lief wilt met hem paren,

 

Eer dat sy trecken uyt het landt,

 

Soo blijft gy niet als ick in schand,

 

Moet soete woorden,

 

Hy my bekoorden,

 

Waer door mijn eer raeckte van kant.