Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

Een seer vermakelijck Liet van een Barbier en een Jonge Dochter.

Stem: Lest in 't rijsen, &c.

LEst sou ick my buyte wat gaen vermeyde
Maer toen ick quam ontrent het schoone Veld,

[p. 57]

 

Daer moeten my een Venus beeld,

 

Die daer quam treden in de klaver-weyde,

 

Daer ick mijn by ginck voegen als een helt.

 

Ick groeten haer met vriendelijcke rede,

 

En sprack mijn lief, waer gaet gy soo alleyn.

 

Dat soete Kind antwoorde mijn,

 

Jonghman ick gaen om mijn wat te vertreeden,

 

Als wel meer andere dochters doen gemeyn.

 

Ick sprack schoon Kindt magh ick de eer genieten,

 

Dat ick mijn met u vertreden magh,

 

Sy gaf mijn stracks een soet gelach,

 

En ging mijn voorts dese re'en voor schiete,

 

Wat of ick naer so een slecht diertjen sag.

 

Ick naderde dat schoon beelt met verlangen,

 

En kreegh haer voort by haer sneeu witscher hand,

 

Ziet toen gaf ick haer seer pleysant,

 

Een seer soet kusjen op haer rooder wangen,

 

Toen gingen wy daer sitten aen een kant.

 

Den avondt quam, wy gaven ons aen 't rusten,

 

Met een soet vrolijck ende bly,

 

Ick voeghde mijn toen aen haer zy,

 

Ten lesten kreeg dat schoon kindt minneluste,

 

Toen sagh sy haer te vermaken met my.

 

Siet toen vroegh mijn de schoone fleur der Vrouwen,

 

Wat voor handwerck dat ick toch bedreef,

 

Ick antwoorden haer seer beleeft,

 

Schoon kind ik ben een Barrebier getrouwe

 

Voor u en allen die my werck geeft.

 

Toen begon sy haer smert my te ontwende

 

Sy sprack Jongman ick heb een accident,

 

Dat mijn nacht en dagh doet torment,

 

Sy sprack Jongman,

 

Kunt gy mijn die verbinden,

 

Ick sou u wel beloonen pertinent.

 

Ick sprack schoon kindt, 't en sal aen mijn niet feylen,

[p. 58]

 

Ick maeckte stracks mijn gaet ysertje klaer,

 

Voorts sogt ick toe haer wonde waer,

 

Toen maeckten ick mijn ree in korte wijke,

 

Want dat schoon kint dat was beladen zwaer.

 

Toen heb ick mijn hand-ysertjen genomen,

 

Ick peylde voor haer wond op ende neer,

 

Siet toen sprack dese maget teer,

 

Vrind sachte meesters maken vuyle wonde,

 

Tast my vry aen gy doet mijn geen seer.

 

Als ick haer accident nu had verbonde,

 

En dat ick van haer sou nemen mijn keer

 

Sy sprack Jongman sit noch wat neer,

 

En sprack ick heb u olie wel bevonden,

 

Soo 't u belieft verbind mijn noch een keer.

 

Ik sprack ik magh mijn olie niet verslinden

 

Want siet mijn olie is seer kostelijck,

 

Dat sey ick haer seer vriendelijck kind,

 

Ick mag u maer tweemael daegs verbinde,

 

Komt morgen weer mijn dienst is u bereyd.

 

Siet toen heb ick mijn afscheydt voort genomen,

 

Van dese Venus ende mooije meyd,

 

Sy betaelde mijn toen met vlijt,

 

Also ben ick van dat schoon kind gekomen,

 

Ick seg adieu tot op een ander tijd.