Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

Een nieuw Liedt, van Arions avontuer,

Op de Stemme, Silvester in den Morgenstont.

DEn Harpen-slager Arion,
In 't speelen so geleert,

[p. 47]

 

Dat nooyt geen Meester kon,

 

Waer door hy wierd ge-eert,

 

Van Periander door sijn Konst,

 

Geviert en opgetogen:

 

Soo dat hy door des Konings gonst,

 

Een Man wierdt van vermogen.

 

Maer als hy met een nieuwe lust,

 

Tot reysen was gesint,

 

Socht hy de Italiaensche kust,

 

Daer hy veel rijckdom wint,

 

Als hy veel Schatten had vergaert,

 

Spreeckt hy een Schipper aen,

 

Die hy bevraght en daer mee vaert,

 

Wel rijckelijck gelaen.

 

Maer onderwegen slaen sy raedt,

 

Door 't Goedt dat haer bekoorden,

 

De Schipper en de Bootslien quaet,

 

Arion te vermoorden,

 

Als Arion dat wiert gewaer,

 

So valt hy haer te voet,

 

Hem siende in des Doodts gevaer,

 

Geeft hy haer al sijn Goet.

 

Voorts bid hy om sijn Lijfs gena,

 

Maer 't was vergeefs gevleyt,

 

Terwijl ick dan hier voor u sta,

 

Heeft hy tot haer geseyt,

 

Soo slaet aen mijn u handen niet,

 

Laet mijn een bee verwerven,

 

Dat ick noch eerst een vrolijck Liedt,

 

Magh speelen voor mijn sterven.

 

Speelende springht hy in de Vloet,

 

Hoort wat een vreemt bedrijf,

 

Een Dolphijn door sijn speelen soet,

 

Beweegt, salveert sijn Lijf,

 

Als dese Dolphijn nu alree,

 

Sijn Schip en Veerman was,

 

Brenght hem gezwind aen Land door Zee,

 

Gesond en wel te pas.

 

By Tenaron van waer hy nam:

 

Zijn Reys door Sparthen dwaelden,

 

En als hy by den Koningh quam,

 

Sijn avontuur verhaelden,

[p. 48]

 

Maer Arion geeft dit vreemt,

 

Een oorsaeck dat hy noch,

 

Arion in bewaring neemt,

 

En hielt dit voor bedrogh.

 

De Boots-luy nu met vreughde groot,

 

Verdeelden daer de buyt,

 

En spraken Arion is dood,

 

Dit sal noyt komen uyt,

 

Oock hebben wy door dese Schat,

 

Genoeg om af te leven

 

Want niemant weten sal waer dat,

 

Arion is gebleven.

 

Dus brachten sy het Schip te Land,

 

Maer als den Koningh nou,

 

Haer komst vernam een Boode sandt,

 

Dat hy haer spreecken wouw:

 

Terwijl sy voor den Koningh staen,

 

Vraegt hy haer nevens dien

 

Hoe is doch Arion daer aen?

 

Hebt gy hem niet gesien?

 

Waer op de Boots-lien spraken ja,

 

Wy zijn van hem gescheyden:

 

In 't Landtschap van Italia

 

Daer hy een leven leyden,

 

Vol vreughden, want in't spelen soet,

 

Is niemant sijns gelijck:

 

Dus windt Arion daer veel goet,

 

En wordt daer weeldig rijck.

 

Arion die daer nu alreed,

 

Verschoolen stond en sagh,

 

Dees roovers met sijn Harp en kleedt,

 

So quam hy voor den dagh,

 

En sprack hebt gy my niet gevoert,

 

En in de Zee doen springen:

 

Waer op de Boots-lien heel ontroert,

 

Beleden alle dingen.

 

Als Periander nu bevond',

 

De waerheyt van dees saeck,

 

Heeft hyse met den doodt terstont,

 

Doen straffen tot een wraeck.