Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

[p. 22]

Een Nieu vermakelijck Liedt, van een Soldaet, en een jonge Dochter.

Stemme: Als 't begint.

GY Minnaers soo men siet,
Versmaedt doch Venus kinderen niet,
Hoort watter nu kortelingh is geschied,
Al van een Soldaet,
Die savonds laet,
Al in de nacht,
Binnen Mastricht stond op Schild-wacht.
Een seecker Juffrouws Meyt,
Quam daer op dien selve tijd,
Gekleed in kostelijcke habijt,
Seght mijnder Soldaet,
Hoe langh ghy daer noch staet:
Op uwen post,
Eer ghy van Schild-wacht word verlost.
Schoon edel Creatuur,
Verhaelt my u avontuur,
Niet meer als een kort half uur,
Soo gaet met my,
Antwoorden sy,
Want ick op den Wal,
U hier soo langh verbeyden sal.
Savonds de klock sloegh acht,
's Heeren dienst had hy der volbraght,
Hy volghden het Meysjen al in der nacht,
Hy vraeghden haer daer,
Wel soetjens daer naer,
Hoe 't wesen mocht,
Dat sy vriendelijck aen hem versocht.
Ey hoort wat 't Meysje sey,
Allon Sinjoor komt gaet'er met my,
Gy sulter welkom wesen daer ick'er u ley,
By een Juffrouw fijn,
Drincken de Wijn,
Die 's avonts laet,
Siet soo gaern een braef Soldaet.
Hy dacht waer ick by Juffrouw,
Datter wat anders na volgen sou,
By nacht zijn al de Katten graeu,

[p. 23]

 

Het isser by nacht,

 

Op sulcken bejagt,

 

Altijd goed zijn,

 

By de moy Meysjes in de Wijn.

 

By bragten my gints en weer,

 

Menig schoon Kamer op en neer,

 

Sy bloncken al van het vergulde Leer,

 

Daer ick'er vernam,

 

Een schoone Madam,

 

Daer ick mijn soete nacht-rust by nam.

 

Daer socht ick dat Venus wicht,

 

Op haer Slaepkamertje binnen Mastrigt,

 

Met een al so vriendelijck aengesicht,

 

Haer Borsjes bloot,

 

Haer wangetjes root,

 

En alles wel,

 

Om te vermaken een jong Gesel.

 

Sy nam my by der hant,

 

En brocht my by haer Ledikant,

 

Daer ick'er de Lakens van syde vant,

 

Achter een Gordijn,

 

Van Karmesijn,

 

Daer ick met Madam,

 

Vol vreugt mijn soete nacht-rust nam.

 

Soo meen'gen minnevonck

 

Spruyten daer uyt dit Maegdeken jonck,

 

Als ick met haer te bedde gonck,

 

Dus heb ick den nagt,

 

Met vreugde doorbracht,

 

Tot smorgens vijf,

 

Most ick verlaten dat schoon Jonck-wijf.

 

Doen heb ick adieu geseyt,

 

Bedancktese voor haer vriendelijckheyt,

 

Wat gaf my dat Meysje voor mijn afscheyt,

 

Sy telt my aenstonts,

 

Tachtig Ducatons,

 

Uyt liefde vergunt,

 

Soo dat geldeken was gemunt.

 

Dus heb ick in liefde verpoost,

 

'k Quam op de straet was wel getroost,

 

Ick voelde dat windeken uyt den Oost,

 

Op 't Meysje ick dagt,

[p. 24]

 

Lagh ick'er te nagt,

 

In u armen blanck,

 

Al duerden 't noch een jaertjen lanck.

 

Ghy minnaers soo men vint,

 

Dat geldeken heb ick te nacht verdient,

 

Van soo lodderlijck venus kind.

 

Het isser geschiedt,

 

Alsoo men siet,

 

Hier in dit liedt,

 

Noch en beschaem ick dees Juffrouw niet.