|
| |
De seste gheschiedenisse.
Reynaert van Ast, berooft zijnde, comt naeckt aen Willemsfoort, daer hy van een Weduwe gheherbercht ende ingelaten wert, ende zijn schade verhaelt, ende zijn goederen wederom ghecreghen hebbende, is ghesont weder t'huys ghecomen.
Ten tijde van Azzo Marquis van Farrare, woonde daer een Coopman, ghenaemt Reynaert van Ast, welcke om nootelijcke saken trecken moeste nae Verona, anderweghen zijn hem teghen ghecomen drie persoonen, die aen haer habijten wel luyden met eeren scheenen te zijn, nochtans quade boeuen ende straet- | |
| |
schenders waren. Dese siende dese Coopman, meenende veel ghelts by hem te vinden, dochten hem te gheleghender plaetse af te setten, ende om hem gheen quade opinie te gheuen, hebben hem eerlijck ghegroet, ende soo lieffelijck onderhouden, dat hy blijde was sulcken gheselschap gheuonden te hebben (also sy seyden mede na Verona te willen) want hy alleen was met een dienaer. Onder weghen comende, van het eene propoost op het ander hebben sy beginnen te spreken van beedinghe. Een van allen tot hem segghende: Vrient, ghy schijnt wel een Coopman te zijn, wat ghebedt spreeckt ghy smorgens als ghy wt vaert? Ick sprack Reynaert ben van dat plompe volc die twaelf duyten voor twee blancken wt gheef. Ick en weet van geen bidden dan als ick wt vaer, soo bidde ick S. Iuliaen om sauons goede herberge te hebben, t'welck my noyt ghefaelgeert en is. Het mocht v nu wel faelgeren sprak v' ander in hem seluen. Maer tot hem seyde hy: Ick en heb dat noyt niet ghebeden, ende ic ben alten sauons wel gheweest. Tauont sullen wy mogelijck sien wie beter logijs hebben sal, ghy die het ghebedt ghesproken hebt, ofte ick die het niet gheseyt en hebbe. Tis wel waer dat ick dickwils lese de profondis ofte dirupisti, die zijn (soo mijn beste moer gheseyt heeft) van grooter crachten. Diens voortgaende zijnse ghecomen by een Casteel, genaemt Willemsfort, leggende by de reuiere in een eenige plaetse, vol van geboomte, al waer comende hebben sy hem vanden peerde ghetrocken, ende al benomen wat hy hadde, latende hem daer (winter zijnde) in zijn hemt staen. Daer nae wech gaende hebben sy tot hem gheseyt: Gaet ende besiet of v S. Iuliaen soo goeden nacht gheuen sal, als wy wel hebben sullen. De dienaer van Reynaert, siende | |
| |
zijn meester aenrande sonder hem te helpen is terstont wech gereden, niet ophoudende van loopen, voor dat hy gecomen is aen Willemsfort, daer hy sauonts in ghecomen is, sonder anders om zijn meester te dencken, Reynaert daer naeckt ghebleuen zijnde inde coude, ende continuele snee, en wist wat doen, hy sach vast rontsomme of hy daer niet een plaetse en vant, om die nacht onder t'drooch ouer te brengen, maer niet siende (want het oorloch daer al bedoruen hadde) is hy gegaen na Willemsfort, maer die nacht heeft hem onder wegen oueruallen, also dat hy daer comende die Poort gesloten ende die Brugge opghehaelt vant, waerom hy heel droeuich ende mistroostich zijnde, heeft al suchtende ghesocht een plaetse om onder t'drooghe te gheraken. Int eynde heeft hy gesien een wtstekent huysken, aen die muer staende op twee pillaren, so is hy derwaerts gegaen om te rusten tot den dach toe, daer comende: vant hy daer een deur die vast ghesloten was, op wiens dorpel hy hem neder geset heeft, hem van S. Iuliaen beclaghende dat hy hem niet en hadde ghedaen naer zijn gheloof, hoe wel het hem noch ghebeurt is. Soo ist dan te weten dat in dit Casteel woonden een seer schoone Weduwe die daer vanden Marquis onderhouden wert, op welcken dach die Marquis daer oock gecomen was, om by die Vrou te slapen, so hadde hy die Vrou doen gereet maken een warm badt, ende een leckere maeltijt, t'welc al bereyt zijnde, sy niet en verwachten dan die Marquis, so is daer schietelijck gecomen een bode, dat die Marquis terstont na Ferrara trecken moest, t'welc hy die Vrou dede weten, die niet wel te vreden en was, nietttemin dachte int badt te gaen, ende daer na slapen, die hadt responderende aen die deur daer den armen | |
| |
Reynaert sadt en sachte, spelende sulcke Liedekens op zijn tanden, dat hy wel een Oyeuader scheen te zijn, t'welck die Vrou hoorende sont haer maerte op dat huysken, om te weten wie daer was, die dienstmaerte bouen comende, sach den armen Reynaert daer sitten, dies sy hem vraechde wie hy was, ende wat hy daer dede, t'welck haer Reynaert met groete moeyten int cort verhaelt heeft, haer biddende te willen medelijden met hem hebben, want hy van coude bycans doot was, die maerte haer ontfermende heeft het haer Vrouwe vertelt, die soe met barmherticheyt beweecht zijnde, dede die deure (die tot een secrete inganck pleech te dienen, voor die Marquis) heymelijck open doen, hem latende in het warm badt comen, daer hem Reynaert gheen tweemael om liet bidden, ende is also door die warmte heel verquickt, die Vrou dede hem cleederen gheuen van haer ouerleden man, blijuende Reynaert daer wachten wat die Vrou hem ghebieden soude, Godt ende S. Iuliaen met herten danckende die vrou wat gerust hebbende, vraechde die maerte wat het voor een man was, de welcke seyde: dat hy ghecleet was, ende een schoon man was, wel ghemaniert scheen te zijn, gaet haelt hem sprac die vrouwe, op dat hy hem warme ende eet, wat weet ick oft hy ghegheten heeft, Reynaert in die camer comende, heeft die Vrou eerwaerdelijck gegroet, haer bedanckende van die eere die sy hem ghedaen hadde, die Vrou siende dat haer maerte waer gheseyt hadde, heeft hem vriendelijck willecom gheheeten, ende hem by haer doen sitten, hem vragende van zijn ongheluck, t'welcke hy haer altemale vertelt heeft, dies hem die Vrou te meer geloofde, om dat sy wel wiste dat zijn knecht daer gecomen was, t'welck sy hem seyde, die tafel gedeckt zijnde, | |
| |
soo is Reynaert met haer gaen sitten, die altijt haer ooghen op hem hadde, met een goet behagen van zijn persoon, ooc mede so hadde die compste vande Marquis in haer een lustige vrolijcheyt verwect dat haer ghefaelgeert was, soo heeft sy na dat die tafel opghenomen was, haer maerte heymelijck gheuraeckt, of het haer quaet dochte te ghebruycken die fortuyne die haer toe gesonden was, zijnde vande Marquis bedrogen, die dienstmaerte haer Vrouwen wil wel wetende, heeft haer dat seer aengheraden, ende aenghepresen, dies de Vrouwe by Reynaert comende, heeft tot hem geseyt, wel vrient hoe staet ghy dus treurich? is met v peert ende cleederen die v benomen zijn, alle v vreucht wecht ghegaen? weest vrolijck denckt dat ghy in v eyghen huys zijt. Ick wil v die waerheyt seggen, doen ick v sach met dese cleederen dachte ick mijn ouerleden man te sien, also dat ick wel hondert sinnen hadde v te omhelsen, hadde ick niet gevreest v te verstooren, Reynaert die wel een rijp onder twee groenen kende: sprack tot haer mijn Vrouwe, in wien ick naest Godt van mijn leuen gehouden ben, het waer een groote ondancbaerheyt dat ic niet en arbeydt om v alle dienste te doen, hoe soude ick dan weygheren, een sake die my bouen al noch gheluckich maeckt, dit segghende heeft hy haer vriendelijck inden arm ghenomen haer duysentmael cussende, ende sy hem, oock niet schuldich blijuende, entlijck van woorden tot wercken comende, zijn sy metter anderen te bedde ghegaen, den nacht in vreuchden ouerbrengende, den dach aencomende heeft sy hem onwillens op doen staen, ende eenighe quade cleederen ghegheuen met een borse met ghelts, daer na het wtghelaten zijnde, heeft sy hem den wech ghewesen om opt Casteel te comen, den dach gecomen | |
| |
zijnde, is hy voor Willemsfort gecomen, vragende oft daer niet een met een peert van sulcken hayr in ghecomen was. Die wachters hebben gheantwoort ia, ende hem inlatende hebben sy hem by zijn dienaer ghebracht, daer hy hem vercleet heeft, maer tot alle ghelucken soo hy meende te vertrecken, zijn daer gheuangen gebrocht die drie struytroouers die hem afgesedt hadden, ende waren om ander schelmerye die sy te voren ghedaen hadden gheuanghen, waer door hy zijn peert met zijn bagagie weder ghecreghen heeft, ende is also gesont Godt ende S. Iuliaen danckende thuys gecomen, die drie straetschenders die hebben s'daechs daer aen haer Capriolen inde wint gemaeckt, met groote ghenuchte van alle drie huyslieden.
|
|
Auteursrechtvrij