Indische Letteren. Jaargang 14

[p. 57]

[Nummer 2]

Redactioneel

Op vrijdag 21 mei 1999 vond in Leiden een lezingen- en discussiemiddag plaats over het ‘eigen gebied’ van de Indische letteren, waarbij vooral theoretische en principiële kwesties aan de orde kwamen. Er is de laatste jaren een aantal publicaties verschenen waarin de afbakening van het domein door verschillende onderzoekers op een eigen manier gedefinieerd werd. Het leek ons zinvol die uiteenlopende visies nu eens met elkaar te confronteren om te zien waar nu precies de overeenkomsten en de verschillen liggen. Het ging daarbij om een aantal kernvragen. Wat is Indische literatuur? Waar liggen de begin- en eindpunten van deze literatuur? Hoort de literatuur van de VOC-tijd erbij, of is ‘Indisch’ synoniem met ‘koloniaal’? Moet een auteur de koloniale samenleving uit eigen ervaring gekend hebben om tot de Indische letterkunde te worden gerekend? Wat zijn de argumenten om de literatuur van de ‘tweede generatie’ ook bij het onderzoek te betrekken? Dient men alleen de ‘klassieke’ literaire genres te onderzoeken of moet er ook aandacht zijn voor andere genres? Kunnen anderstalige teksten over Indië ook tot de Indische literatuur worden gerekend? Welke vragen moet men stellen? In hoeverre kan de internationale discussie over koloniale en postkoloniale literatuur van betekenis zijn voor ons vakgebied?

Om deze en andere vragen op een overzichtelijke manier aan de orde te stellen, werd aan zes sprekers (Olf Praamstra, Bert Paasman, Gerard Termorshuizen, Peter van Zonneveld, Siegfried Huigen en Jacqueline Bel) gevraagd om in een beknopt betoog een of meerdere van deze kwesties toe te lichten en de ingenomen standpunten samen te vatten in een tweetal stellingen, die aan het begin van de middag aan alle aanwezigen werden uitgereikt. Het voordeel van deze werkwijze was overzichtelijkheid; het nadeel was dat geen enkele onderzoeker zich over álle kwesties kon uitspreken. Om dit bezwaar te ondervangen vond na afloop van de lezingen een discussie plaats onder leiding van Reggie Baay waarin sprekers en publiek op de naar voren gebrachte stellingen konden reageren.

[p. 58]

Liesbeth Dolk geeft van deze gedachtewisseling een korte samenvatting, en stelt zich voor hoe een nieuwe Indische literatuurgeschiedenis, waarin aan verschillende gezichtspunten recht wordt gedaan, eruit zou moeten zien.

Bovendien bevat dit nummer nog een bijdrage van Olf Praamstra die aansluit bij de discussiemiddag: hij publiceert een brief van Tjalie Robinson waarin deze zijn standpunt ten aanzien van de Indische literatuur formuleert. Tenslotte wordt onze oude rubriek ‘Senapan’ nieuw leven ingeblazen door Kees Snoek, die reageert op de kritische opmerkingen die Peter van Zonneveld in zijn artikel over Hella S. Haasse aan zijn adres heeft gemaakt.

Op zondag 26 september organiseert onze Werkgroep haar jaarlijks symposium, ditmaal gewijd aan het thema ‘Humor in de Indische letteren’. Net zoals de afgelopen twee jaar wordt het symposium weer op Bronbeek gehouden. Nadere informatie over de inhoud van het programma, de kosten en de manier waarop u zich kunt aanmelden, is te vinden achterin dit nummer.