Een koninkrijk in 't vooruitzicht?
Met illustratiën.
Op het Bulgaarsche schouwtooneel zijn in den laatsten tijd groote dingen in voorbereiding. Sedert weken is vorst
prins boris van bulgarije met zijn jonger broertje.
Ferdinand namelijk bezig om toebereidselen te maken ter viering van het vijf-en-twintigjarig bestaan van zijn vorstendom, en zullen er verschillende feestelijkheden plaats hebben.
Allereerst zal er te Sofia een gedenkteeken onthuld worden ter nagedachtenis van Czaar Alexander II, aan wien Bulgarije zoo ontzaglijk veel te danken heeft.
Interessanter zal evenwel de tweede feestelijkheid zijn, welker plaats van handeling meer dan 1300 meter hoog ligt. Men zal daar een herhaling geven van den slag op den Schipka-pas.
Op het pad van het Balkangebergte, dat Noord-en Zuid-Bulgarije met elkaar verbindt, hadden in 1877 de Russische troepen, die in het begin van den oorlog voor de Turken de wijk moesten nemen, zich in een onneembare stelling verschanst. Tweemaal, van 21 tot 26
bulgaren voor een koffiehuis.
Augustus en van 9 tot 17 September, beproefde Suleiman Pacha den pas te bestormen, doch beide keeren werd hij door generaal Radetsky met vreeselijke verliezen teruggeslagen. Tot in Januari 1878 moesten de Russen zich tegen de Muzelmaansche overmacht verdedigen; toen kwam het ontzet en daarmee het gevangennemen van het geheele Turksche leger, dat uit 30,000 man bestond. Ter herinnering aan het einde van den oorlog en aan deze voor de Bulgaren zoo heuglijke gebeurtenis, is op den Schipka-pas een klooster gebouwd, welks inwijding op initiatief van vorst Ferdinand zal samengaan met een herhaling van den beslissenden slag.
Maar, dat is nog niet alles. De positie van den Coburger is in de laatste tien jaren aanmerkelijk veranderd. Toen, na het tragische wegzenden van vorst Alexander, de Bulgaarsche regeering onder leiding van Stamboulof hem tot vorst verkoos, wilde men in Petersburg noch in Constantinopel iets van hem weten. Niettegenstaande van buitenaf vele pogingen daartoe in het werk gesteld werden, niettegenstaande de diplomatieke bemoeiingen van hertogin Clementine, gelukte het niet de internationale erkenning van haren zoon als vorst van Bulgarije door te drijven. Maar stap voor stap bereikte Ferdinand, na den dood van Alexander III, de zoo vurig verlangde toenadering van Rusland, dat alleen in staat was hem zijn jongen troon te verzekeren. Stamboulof werd aan de Russische politiek opgeofferd en in Juli 1895 legde een deputatie der Sobranja een gouden krans op de kist van Alexander, en spoedig daarop besloot vorst Ferdinand tot een gewichtigen stap - een woordbreuk, die hem schijnbaar geen al te groot offer was.
Bij zijn huwelijk namelijk had hij zich tegenover den vader zijner bruid, Maria Louise van Parma, verplicht zijn kinderen een katholieke opvoeding te laten geven. De eerstgeborene werd dan ook, nadat hij in 1894 tot vreugde der ouders het eerste levenslicht der Bulgaarsche wereld aanschouwde, volgens katholiek gebruik gedoopt. Maar toen Rusland er op aandrong, ontzag vorst Ferdinand zich niet, na twee jaar, den kleinen Boris van de Katholieke in de Grieksche kerk te doen overgaan. In het pogen om de gunst van Rusland te verwerven gaf deze overgang van den tweejarige den doorslag. De Czaar is de peet van den Bulgaarschen troonopvolger; de naam Boris Apostata zal in de geschiedenis der Bulgaarsche vorsten en der Europeesche kinderen onsterfelijk zijn.
Rusland betuigde zich meermalen dankbaar tegenover de bewijzen van genegenheid van Bulgarije, en toen onlangs vorst Ferdinand door Czaar Nicolaas II in Petersburg ontvangen werd, gebeurde het op bijna demonstratief vriendschappelijke wijze. De vriendschap van Rusland heeft ten gevolge gehad, dat de sultan en de overige staten den vorst ook erkennen, die nu hoopt, dat zijn grootste wensch weldra in vervulling zal komen.
Zijne Koninklijke Hoogheid Zarksko Bisotscheftvo - de titel dien de vorst na het sluiten van den vrede van San Stefano kreeg - wil de koninklijke kroon niet alleen in zijn wapen, maar ook op het hoofd dragen. En is de vorst er werkelijk in geslaagd Rusland voor het koninkrijk Bulgarije te winnen, dan zal hij noch van den sultan, noch van Oostenrijk een blijvenden tegenstand ondervinden, want de sultan is zwak en ook Oostenrijk zal zich niet lang tegen den wensch van Rusland kanten.
Het verleenen van de koningskroon aan Ferdinand van Bulgarije zou een vermeerdering van het bovendien toch reeds niet geringe Bulgaarsche zelfbewustzijn en een daarmee
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd