men, doorroeid en op koorden met en zonder last overschreden geworden, zoodat men in Amerika ten opzichte van deze kunststukken tamelijk onverschillig is geworden.
Den 25sten October evenwel van het vorig jaar deed zich een schouwspel voor, dat bizonder aantrekkelijk bleek; op dien datum namelijk beproefde een dame in een vat den woedenden stroom over te steken. En dit koene waagstuk gelukte.
Het voor de proefneming dienstdoende vat werd volgens haar eigen opgaven met medewerking van kapitein Johnson, een in de kroniek van den Niagara-waterval welbekend persoon, in elkaar gezet. Kapitein Johnson gaf ook tot in de kleinste bizonderheden aan welke kleeding mevrouw Anna Edsen-Taylor bij de proefneming dragen zou.
Twee groote kussens bedekten de borst- en rugzijde van haar lichaam; tegenover het gelaat bevonden zich in den wand van het vat drie luchtgaten, aan één waarvan een gummislang bevestigd was, van een mondstuk voorzien, dat in den mond genomen kon worden, als de in het vat gepompte lucht zich verwijderd zou hebben vóór de tocht ten einde was.
Het waagstuk werd ondernomen vanaf een aan den waterval gelegen eiland.
Nadat het vat zorgvuldig beproefd was, ging Mrs. Taylor er in en gaf bevel het mangat te sluiten en lucht in te pompen. Toen werd het aan den stroom prijsgegeven op een plaats, waar men veronderstellen kon, dat het door de golven gedragen zou worden, zonder dat het op de rotsen te pletter geslagen of in een draaikolk omkomen zou.
Deze hoop werd vervuld; voorover schoot het vat in het water en verdween in den schuimenden stroom. Weinige minuten later kwam het in den halverwege den val snelstroomenden vloed weer boven en werd eenige honderd meters verder opgevangen. Met tamelijk angstig gelaat kwam mevrouw Taylor uit haar gevangenis te voorschijn, maar herstelde zich spoedig weer van de verschrikkingen van den tocht.
Al deze halsbrekende toeren hebben natuurlijk geen ander doel dan het slaan van een nieuw record op sportgebied.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
