Zandmodellen.
Met illustratiën.
De bekende Berlijnsche beeldhouwer professor Eugen Boermel bood in den afgeloopen zomer den talrijken badgasten van Norderney de
aegir.
gelegenheid, een speciaal gebied zijner kunst te leeren kennen. Hij maakte namelijk in het zeezand een reeks plastische beelden, vluchtige improvisaties, die intusschen de kunstkenners verbaasd deden staan en algemeene bewondering wekten.
Een ongeluk met doodelijken afloop, dat aan een armen visscher overkwam, was de eigenlijke aanleiding tot zijn eerste proeven om zand te modelleeren. Met het doel eene collecte te houden voor het achtergebleven arme gezin van den visscher, maakte Boermel eerst zijn ‘Slapende Najade’, dat op den dag van de teraardebestelling van het arme slachtoffer gevolgd werd door een Aegir (zeegod), die een lijk aan het strand sleept, en eindelijk een aantal andere groepen naar verschillende motieven. Onze afbeeldingen geven den Aegir (1), de Najade (2) en een Sphinx (3) weer.
Interessant was het te zien met hoeveel belangstelling honderden nieuwsgierigen den meester bij zijn arbeid volgden. Tot zijn groote vreugde vond hij zijn broos materiaal, het zeezand, veel handelbaarder dan hij verwacht had, zoodat hij ook ingewikkelde beelden maken kon.
Maar meer dan een ééndaagsche schepping was er van het witte zandpoeder niet te maken; den volgenden dag was het geheele werk door water en wind in wanorde gebracht. Slechts de klinkende weldaad bleef.
Bij het neerschrijven van deze regels herinneren wij ons, in tijdschriften ook wel afbeeldingen gezien te hebben van