De Huisvriend. Nieuwe serie. Jaargang 3

Een en ander over de boeren-gevangenen te Ceylon.
Met illustratiën.

Als men Diyatawa, waar het eigenlijke kamp der Boerenkrijgsgevangenen is, wil bezoeken, komt men langs den spoorweg, die van Colombo over Kandy naar Banderawella gaat, door de Central Provincie en de provincie Uva, waar de groote theeaanplantingen (ter plaatse waar vroeger de koffieaanplantingen waren) liggen.

Vanaf Kandy en reeds vroeger tot Banderawella ziet men ter linker- en ter rechterzijde van den spoorweg slechts thee en niets dan thee.

eenige boeren-krijgsgevangenen te ceylon.

De spoorweg stijgt gaandeweg tot Kandy, dat ongeveer 2500 voet hoog ligt; van daar af wordt de weg, die zich om en langs de bergen slingert, zeer interessant; bij het eindstation Banderawella is het hoogste punt bereikt.

Men komt langs Nanuoija en Nuwana Elijah, een plaats die 6000 voet hoog ligt en waar een koud Europeesch klimaat heerscht van 65^o tot 70^o.

Het vóórlaatste station Diyatalawa is het eigenlijk doel van onzen tocht.

Het plaatsje ligt in een gezonde bergvlakte, waar het overdag vrij warm is en waar geen boom of struik schaduw biedt.

De gevangenen worden gehuisvest in ‘sheds’, ongeveer 60 in iedere shed, die gemaakt is van gegalvaniseerd ijzer. De soldaten, die op iets hoogere heuvels zijn gelegerd, kampeeren ook in dergelijke sheds en er zijn ook nog enkele tenten.

Op 1 Mei was er op die plaats nog niets te zien, en nu is er een kleine stad verrezen van een kleine honderd sheds. Er zijn eigenlijk twee kampen, die door ijzerdraad zijn afgesloten. De gevangenen hebben natuurlijk vrijheid zich overal heen te bewegen in die vrij groote omheinde kampen.

Zij brengen den tijd door met cricket-spelen en wat er al zoo meer verzonnen wordt; ook wordt er onder geleide van soldaten en officieren dikwijls een militaire wandeling ondernomen naar Banderawella, dat op een uur afstands ligt.

Het Nederlandsche kamp is kenbaar gemaakt door de woorden Wilhelmina-Barak. Binnentredend ziet men ook dadelijk een groot medaillonportret van onze Koningin, door een Rotterdammer gemaakt en versierd met het Koninklijk wapen en andere tropeeën, alles restjes van de feestelijkheden op 31 Augustus, den verjaarag onzer Koningin.

[p. 110]

Onze eerste gravure geeft ons een blik in de eetzaal der Boeren-gevangenen.

Wij meenen ook den lezers van ‘De Huisvriend’ geen ondienst te bewijzen door het opnemen van de tweede gravure; een fotografie van een twintigtal Boeren-gevangenen met de namen er bij vermeld; mogelijk zijn er van sommigen hunner bekenden of familiebetrekkingen bij:

1.	Generaal Olivier, die 27 Augustus bij Winburg met de zijnen gevangengenomen werd en reeds 3 September naar Ceylon ingescheept. Onder hem vochten vier zoons, van wien er één op zeventienjarigen leeftijd aan longontsteking overleed.
2.	Generaal Roux, Predikant en reeds vroeger naar Ceylon opgezonden.
3.	Luitenant Andersen (Deensche Artillerie.)
4.	Luitenant Cairneros (Iersche Artillerie).
5.	Luitenant Von Loekstedh (Duitsche Artillerie).
6.	Luitenant Theinert (Duitscher).
7.	Luitenant Messiner (Oostenrijker).
8.	Runck (aanvoerder van het Duitsche corps).
9.	Luitenant Junique (Vestingartillerie Transvaal).
10.	Luitenant graaf de Courcenay.
11.	Luitenant J. de Loth (Huzaren).
12.	Louis Michel (Fransche Artillerie).
13.	Müller (Luitenant bij de politie te Johannesburg).
14.	Luitenant Berry (Hollandsche Artillerie).
15.	Dokter Koster (Chef van de Hollandsche ambulance).
16.	Luitenant Trançois (Kurassiers).
17.	Koenegger (Adjudant van het Duitsche corps).
18.	Menton (Chef van de geheime politie te Johannesburg).
19.	Luitenant Feistel (Argentiniër).
20.	Luitenant Von Schrabtsch (Duitscher).

Nummer 13 (Müller) heeft bij het ontploffen van een granaateen gedeelte ervan in zijn gelaat gekregen.

Over het algemeen genomen schijnen de gevangenen weinig reden tot klagen te hebben, maar het is niet meer dan natuurlijk, dat zij vurig verlangen spoedig naar hun haardsteden terug te keeren.