De Huisvriend. Jaargang 1890

In zoete rust.

Stil! wek hem uit zijn slaapje niet:

Het voedt en sterkt zijn teedre krachten!
Blijf liever hier een wijle wachten

Tot gij de jonge moeder ziet,

Die 'k mee zoo gaarne eens zou begluren,

Wanneer zij straks 't aanvallig wicht

Half dommlend uit zijn bedje licht,

Om 't in verrukking aan te turen.
Als dan de kleine, mollige armen

Zich vriendlijk strenglen om haar heen,

Of 't dartlend kind met arm en been

Zich loswringt uit dat zoet omarmen,
Dan kom ik fluks mijn aalmoes vragen

Te midden van den overvloed,

Die 't hart zoo zalig kloppen doet!

Och, 'k weet van ouds, dat ik 't mag wagen:
Dat ik met hem mag spelen, stoeien,

Zooveel ik kan, zoolang hij wil,

Totdat zijn bolle wangen gloeien - -
Maar later.... Stil! hij slaapt! wees stil!

H.V.