't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje
(1663)–Anoniem Hoorns Vermaeklijck treck-schuytje, 't–
Auteursrechtvrij
[pagina 166]
| |
Stemme: Edel Karsou.
WIjckt Winter stuer,
Nu met uw' felle winden,
Ghy zijt niet aengenaem;
Blauw als lasuer,
Toont g' u, en gaet verslinden
Al 't tierigh lof bequaem,
Mensch, en Vee te saem,
Die zijn voor u afkeerigh:
Wilt weér gaen // daer ghy van daen
Komt, wy zijn niet begeerich.
| |
[pagina 167]
| |
Uw' Heerschappy:
Want ghy gaet 't Wout bekroonen
Met eenen grijsen pruyck:
't Vee, dat heel bly,
Daer songh met soeten toonen,
Dat vindt u als een huyck
Over Els, en struyck,
En al die Pallem-boomen,
Die geplant // staen aen de kant,
Al van de Water-stroomen.
De Béken klaer,
Die kapp'lend' plach te vloeyen,
Langens de Lanen heen,
Daer menich paer
Vissen seer soet in roeyen,
Haer 't lodd'righ licht bescheen:
| |
[pagina 168]
| |
't Maeckt haer niet wel te vre'en,
Al door uw' kracht onprijsselijck:
Want ghy spreydt, ende bereydt
Over haer een korst ysselijck.
Zijt ghy als man
Over den Somer eele,
Waer meed' vereert ghy haer:
Laet ons die Wan
Nemen, en soecken 't Meele,
'k Meen men sal vinden daer
Niet als doppen, maer
Het kaf met witte vlocken;
Is dat bloem? Wech met uw roem,
't Is geen vrucht om te locken.
Maer wellekoom,
Wellekoom soete Lenten,
| |
[pagina 169]
| |
Ghy langh-gewenschte tijdt:
Boter uyt Room
Brenght ghy d' Huysman tot renten,
Waer door ghy hem verblijdt,
Dies ghy waerdigh zijt,
De name van een Moeder:
Want ghy geeft // al watter leeft,
Tot 's levenskracht sijn voeder.
Het Gulden Licht
Komt in u voor uyt minne,
Als een Bruydegom doet,
Die sijn gesicht
Werrept op sijn vriendinne,
En lieff'lijck haer ontmoet:
Soo werdt ghegroet
De wereldt door de stralen,
| |
[pagina 170]
| |
Die het oogh // laet van om hoogh,
Lachend' beneden dalen.
En toont sijn gunst,
Over de dorre Velden,
Die heerlijck verciert,
Met groote kunst,
Die men 't niet kan vermelden,
Daer vrolijck over swiert,
En tiereliert
De Voghelen met singen,
En 't gras graegh // 't dier vult sijn maegh,
't Lam gaet daer lughtigh springen
In 't Klaver-gras,
Dien groen fullepen deken,
Met Bloemen geborduert:
Waer op dat ras
| |
[pagina 171]
| |
't Byken sijn mondt komt steken,
En daer Honingh uyt kuert:
Daer slaet en gluert
De Spin al met verlangen,
Om 't fenijn // tot medecijn
Voor hem, daer uyt t' ontfangen.
Geeft Godt de eer. C. Prins Jansz. |
|