't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje



[pagina 65]
Gierigheydt.
Stemme: Van de drie Dortsche Maeghden. EEn Mensch die hoord' te weten, Dat men niet leeft om t' eten, Maer eet op dat men leeft: Dit moet men wel bemercken In alle onse wercken, Wat oorsaeck wercken heeft. maer die die niet wil weten, En deerlijck is beseten Met dwase gierigheydt, Die werckt niet om te leven,
[pagina 66]
Maer heeft hem gants begeven, Te leven om arbeydt. Hy slaet hem self met roeden, En leeft dus in armoeden, Soo lange tot hy sterft: En geeft niemandt in 't leven, Maer moet het alles geven, Aen eenen die het erft. Dus dunckt my, kan ick mercken, Dat hy is als een vercken, Dat, t' wijle dat het leeft Ons niet met al doet geven: Maer na sijn gnortigh leven Ons vele leckers geeft. Hy is oock als de Peerde Die ploegen gaen op eerde,
[pagina 67]
Met moeylijck ongenucht: Maer van 't verdrietigh ploegen, Van 't sweeten, en van 't swoegen, En treckse selfs geen vrucht. Men siet oock in hem blijcken, Een Esel sijn practijcken, Die dickmael seer bedroeft, Me sware ongemacken, Draeght kostelijcke packen, Daer hy noyt self van proeft. My dunckt, hy doet oock mede Gelijck een Hondt eens dede, Die op een Hoy-hoop lagh, Daer hy niet van woud' eten, En heeft wel luyd' gekreten, Wanneer hy yemandt sagh.
[pagina 68]
O jammerlijcke menschen! Die staegh om rijckdom wenschen, En woelen sonder rust, Om eens vermaeck te vatten, Maer al des wereldts schatten Verzaden noyt haer lust. C.M.