't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje
(1663)–Anoniem Hoorns Vermaeklijck treck-schuytje, 't–
AuteursrechtvrijStemme: Wanneer de Son sijn Paerden mendt.
DE Krijgh is 't alder-quaetste quaet,
Dat oyt op Aerden quam,
Het is een schrick voor Stadt, en Staet,
Een Hel, vol vyer, en vlam,
S' is uyt de Hel gekomen,
Van d' Afgrondt uyt-gebroet,
Wie soud', wie soud' niet schroomen,
Als men die volgen moet.
| |
[pagina 177]
| |
Al heeft men 't leven lief, en waert,
Dat siet de Krijgh niet aen,
Men moet voor Bus, voor Spiets, voor Swaert
Gansch bloot, en oopen staen.
Wat zijnder al ellenden,
Die d' Oorlogh stadigh voedt,
Van moorden, rooven, schenden,
En wreedtheydt seer verwoedt.
't Gebeurde dat een fray Soldaet
Hem dapper had misgaen,
Hoe-wel hy was van macht, en staet,
Hy moest 'er echter aen;
Hy most sijn straf ontfangen,
De Krijghs-raedt keurden 't goet,
Hy was gedoemt tot hangen,
Te smooren in sijn bloet.
| |
[pagina 178]
| |
Hy bad, en knielde voor de Raet,
't Was al, och! hebt genaê;
Ick bid u, my doch leven laet,
Ick sal my van het quaê,
En snood geselschap houwen,
(De dronck veel boosheydt doet)
Ghy meught my wel vertrouwen:
Genaê! Uw straf versoet.
De rechters zijn by na verdooft:
Sijn bidden raeckt haer hert.
Iustici schudt haer glansich hooft,
En seydt, gaet niet te vert,
Ghy meught het Recht niet krencken,
Al valt hy u te voet:
Dit moet ghy steets bedencken,
Die quaet doet, straf ontmoet.
| |
[pagina 179]
| |
ô! Seggen goet, doch echter wreet
Voor die 't graegh anders had:
Tot sterven scheen hy ongereet,
Dies andermael hy bad:
Vergunne met malkander
ô! Rechters wijs, en vroet,
Dat ick verkrijgh een ander,
Die 't sterven voor my boet.
Nae veel debatten: sijn versoeck
Wordt eind'lijck toe-gestaen:
Hy laet terstont van hoeck, tot hoeck
Rondtom de Trommel slaen:
Hy biedt veel duysent gulden,
En geldt in overvloet,
Voor die 't voor hem wil dulden,
Dat hy strack sterven moet.
| |
[pagina 180]
| |
Ey! sie, hoe krachtigh is het Geldt,
't Is 't krachtighste op Aerdt:
Daer komt een heel manmoedigh Heldt,
En seydt, acht ghy 't my waerdt,
'k Wil willigh voor hem sterven,
Met een oprecht gemoet,
Laet hem genaê verwerven,
Aen my de straf voldoet.
Ick heb heel langh de dolle Krijgh
Gedient, en menighmael,
('t Is nu onnoodigh dat ick swijgh)
Gestaen voor vyer, en stael:
En d'wijl een Krijghsmansleven
Is bitter, en vol roet,
Soo wil ick geeren geven,
Dat ick doch missen moet.
| |
[pagina 181]
| |
Voort bidd' ick (Heeren) datje weet,
Wat my tot sterven port,
De Liefde maeckt my soo gereet,
Van vreughd' ick tranen stort;
'k Kan nu mijn huys versorgen,
Hoe-wel mijn Vrouw een vloet
Van tranen schreyt, op morgen
Wordt sy licht Weeuw gegroet.
Hier op 't Gerecht hem vaerdigh // maeckt,
En voert hem na het pleyn,
De deught haer hert goetaerdigh // raeckt,
Men doet de Beul een zeyn,
Dat hy hem noch eens vraeghde,
Hoe sijn gemoedt nu stondt,
Maar d'wijl hy niet verstaeghde,
De Beul hem stracx ontbondt,
| |
[pagina 182]
| |
En seyd, mijn vriendt, ghy hebt pardon,
Gaet heen ontfanght uw Geldt:
't Was meer als hy verwachten kon:
Hy liet het bloedigh Veldt,
En woonde in de Stede
Gerust, en wel vernoeght,
En danckte Godt met vrede,
Die 't hem had toe-gevoeght.
V.D.H. |
|