't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje


[Het aldersoetste Dier.]
Stemme: 'k Heb menigh Pint en Kan. HEt alder-soetste Dier, Dat in my wercken kan Veel suere Minne-vonckjes,
[pagina 52]
Heeft ooghjes van Sapphijr, Die d' alder-sterckste Man Wel soude maecken droncken, Wanneer haer zijds gegluer Op ymandts boesem straelt, Voelt hy het Minne-vyer, En als uytsmuigh dwaelt. Haer Lipjes als Corael, Waer voor dat het Robijn Haer glans moet laeten slippen, Zijn d' oorsaeck van mijn quael; En weêr mijn Medecijn, Als ick haer dauw mach stippen, En drincken mondt, aen mondt, En lijmen lip, aen lip; Mijn Ziel, hoe seer gewondt,
[pagina 53]
Wordt fris door sulck gestip. Heel suyver zijn haer Leên, Als een Albast haer Handt, Door-boort met blaeuwe aêren: De Borst als Marmor-steen: 't Hert als een Diamant, Dat noyt komt tot bedaeren. Ist wonder dan (ô Wicht) Dat op dit Schepsel straf, Niet hecht uw Pijl noch Schicht, Mijn sughjes stuyten af?