't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Op het vertreck van een Juffrouw nae Wognvm.

Stemme: Ach! Herderin, ach! schoone, &c.

EY! Splittekootjes, die het Woudt bewoont,
En tot een schrick, de Nymphjes u vertoont,

't Zy dat sy wassen

Haer inde Plassen.

[p. 47]

 

Van klaere Vloetjes, of onder de Blaên

 

Haer Leêtjes strecken uyt, om slaep 'tontfaen.

 

U bid ick, Goodtjes, [...][ght] met Rosemont,

 

Mijn Lief, die noch mijn Zieltjen houdt gewont

 

Door haere Blickjes,

 

De Minne-strickjes;

 

Sy is my liever als mijn ooghjes licht;

 

Ghy houdt dan (Sather) my aen u verplicht.

 

Maer vraeght ghy Goodtjes, wie sy is of waer?

 

Slaet doch eens acht [...] als ghy wordt gewaer

 

Een helder keeltje

 

Dat als een Veeltje,

 

Op 't Veldt u soeter klincken sal in 't oor,

 

Of ghy Godt Pan sijn Deuntjen gaeft gehoor.

 

Als sy des Somers, daer het Klijf begroeyt

 

Den Tempel, soetjes haere gangen spoeyt

[p. 48]

 

In 't Noorder-ende,

 

Of ghy haer kende,

 

Weest haer geleyder wel, maer niet te stout,

 

Of anders jaeght men u wel uyt het Wout.

 

Of als sy smorgens, eer Auroor sijn licht

 

Te voorschijn brenght, somtijdts haer soet gesicht

 

Slaet op de Boompjes,

 

En Water-stroompjes,

 

En ander Kruyden. Soo ghy haer bespiet,

 

Siet dat mijn Rosemont geen leet geschiet.