Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

Stem:

WAt neemt de straffe Wet van Eer
Op ons Gemoed een streng vermogen.

[p. 157]

 

Hoe fel myn ziel ook blaakt, hoe teêr

 

Ik Thirsis min, 'k veins m'onbewogen,

 

Ik hou my straf, maar 't hert

 

Voeld zig verscheuren door zyn groote rouw en smert

 

En 'k derf hem niet doen zien myn mededogen.

Ik klaag geboomte het u alleen,
Maar wagt u 't iemand te verhaalen,
Maakte ons den Hemel 't lot gemeen,
Waarom ons Liefde te bepaalen?
En waarom mag men niet
Een Minnaar, die ons hert door trouwe Min gebied?
Doen van ons hert en liefde zegenpralen.

Gelukkig zyt g', eenvoudig Vee,
Dat niemand uwe vlam kan deeren
En dat gy, zonder schroom, in vreê,
Geniet uw lust en drifts-begeeren:
Ach! Pluim-gediert, dat bly
Uw zat drinkt aan die groote en zoete lekkerny,
'k Beny uw vreugd, die niemand niet kan keeren.