Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

[p. 147]

Stem: Hoe dat men ziet de Geesten waren.
Of: Hoe leg ik hier in deez' elenden.

DE Schoonste, die 'k heb uitgelezen,
Is Laura, die de Rotszen tart:
Helaas! ze is lieffelyk van wezen,
Maar z' heeft een onverbidlyk hart,
Zy voeld geen Min en brand van tooren,
Zo haast ik haar de myn' laat hooren.

Zy stopt haar ooren voor myn zugten
En lagt, als zy my weenen ziet.
Zult gy dan eeuwig voor my vlugten,
Ik eeuwig smooren in verdriet;
Zult gy my nimmer weder minnen
En ik uw wreedheid nooit verwinnen.

Wel aan dan, Wreede, zie my sterven,
Wyl ik van uw ontmenst gemoed
Geen hoop nog troost en kan verwerven.
Zo is de Dood myn eenigst goed
En 'k walg van dit verdrietig leven.
Kom, zie de laatste snik my geven.