Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

[p. 95]

Den vryën.

Vois: Hoe lieflyk is het Jagen.

WEg, weg ik lag met Trouwen,
Ik schuw het als de Dood,
Ik kies de Wyn voor Vrouwen,
Dan raak ik uit den nood,
Want alle dagen en nagten,
Een Wyf haar stuursze kop,
Gestadig af te wagten,
Ik geef de Min de schop.

Dat 's vast, dat 's vast.

Trouw ik een zoeten Engel
Dan heb ik het verdriet,
Dat een galanten bengel
Maakt pypjes in myn riet,
Gy kunt met Arends-vlerken
De Hoorens niet ontvliên.
Trouw ik een leelyk Verken,
Die mag ik zelfs niet zien.

Weg weg: weg weg.

Trouw ik een Wyf met Platen
Dan heb ik het verwyt,
Weg, weg, wat wilt gy praten,
Gy Kalis, daar gy zyt

[p. 96]

 

En heeft het Wyf geen Schyven,

 

Dan is het ook niet goed.

 

Die Ongetrouwd kan blyven,

 

Is gek, als hy 't niet doed.

 

Dat 's vast; dat 's vast.