Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

[p. 85]

Minne-zang.

Stem: Wanneer de Zon zyn Paarden mend.

ô! A Angename Liefde-band,

ô! Vreugd voor jonge Liên,

Hoe wenszelyk is het ziel en hand
Aldus in één te zien:
Wanneer de Min twee harten
Door Liefde branden doed,
Verdwynen alle smarten:
Verkeert het zuur in zoet.

Wel aan, myn Lief, verlustig u,
Daar Venus-vreugd u nood
En noemd het eenzaam leven nu
Een levendige dood,
ô! Ja, want 't eenzaam leven
Baard kommer en verdriet;
De Min doed 't al herleven,
Op Aarden, wat men ziet.

Wat mag hy roemen, kuis en wys,
Die zulk een schoone Maagd
En vrindelyke Minne-prys,
Door kuis gevry, bejaagd.
ô! Aller-heug'lykst Minnen,
ô! Ziel-verkwikkend zoet,

[p. 86]

 

Wanneer dat vyf paar zinnen

 

Tot één hier worden moet.

Denk nimmer aan den staat te rug
Der vryheid, slaafs belaân,
U Stam vond ook de Huw'lyks-brug
En is u voor gegaan,
Wel aan, myn Ziels-beminden,
Betreed deez' paaden meê,
Gy zult ze lieflyk vinden,
Voor my 'k ben altyd reê.

Houd d'eenzaamheid ons bly en ryk
En altyd wel te vreên,
Daar toe zeg ik, wel degelyk
En onbewimpeld, neen,
Die doed ons dikwils zugten
En klagen, vol van pyn
En voed veel ongenugten,
Daar we anders vry van zyn.

Riep my Cupido, daar ik kwyn,
Om 't geen myn wensch ontbeerd,
'k Gaf myn geluk niet graag voor 't zyn',
Die 't Spaansze Ryk regeerd,
Dan had ik thans de geenen
Die my het hart doorwond,
Dan staakten ik myn weenen,
Dan kusten ik haar mond.

[p. 87]

7.

 

Maar gy, myn Kloris, tot besluit,

 

Belagt deez' taal misschien,

 

Nogtans dat zugtje moest 'er uit.

 

Wie kan de Min gebien?

 

Kom, laat ons t'zamen smaken

 

De vrugten van de Min:

 

'k Zal dan myn klagten staken.

 

Wat zegt myn Engelin?