Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

Den kwynende minnaar.
Op een aangename Wys.

SChoone, die myn ziel komt streelen,
Door u aangenaam gezigt,
Gy kunt myne wonden heelen,
Engel lief myn pyn verligt,
Maar 'k zie, helaas! dat ik moet sterven

[p. 73]

 

Voor u myn zoeten Engelin

 

En zo myn jonk leven derven,

 

Voor het Altaar van de Min.

Ziet ik ben geheele dagen,
Ja zomtyds den gantschen nagt,
Bezig met bedroeft te klagen:
'k Bid u dog myn pyn verzagt,
Knielend kom ik zoetert smeken,
'k Bid vergun my deze beê,
Dat 'k u zomtyds eens mag spreken,
Dan is myn jonkhert te vrêe.

'k Weet toen 'k laatstmaal van u scheiden,
Dat gy wel wat reden had
En m' uw lieve gunst ontzeiden,
Om dat 'k my te veel vermat,
'k Bid vergeef my deze zonden,
Dien ik aan u heb misdaan,
Want ik blyf aan uw verbonden,
Zweer ik by de Zon en Maan.

'k Zweer ik zal u nooit verlaten,
Zo lang myn ziel adem heeft,
Wyl ik u min boven maten,
Door u myn ziel weêr herleeft:
Zo dra ik u maar mag spreken
Voel ik my straks buiten nood
En die liefde zal nooit breken,
Voor my haald de wreede dood.