Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

[p. 56]

De twee vereende.

Vois: 't Schermschool.

GInts gaat Philander weêr na zyn Beminde,
Zyn zoete Liefen schoone Wel-beminde,
Zyn Ziels-voogdes, zyn vreugd, van elk geprezen;
Ach! die steeds mogt, ach! die steeds mogt
In haar gezelschap wezen.

Daar gaat Clarind onder de groene Bomen,
Zy ziet verheugd haar Minnaar nader komen,
Zyt welkom Lief, myn waarde uitgelezen,
Ach! die steeds mogt, bis.
In u gezelschap wezen.

Wist gy Herder, hoe dat ik van verlagen,
Om u af-zyn myn boezem voelde prangen,
Al myn vermaak was my met u begeven,
Want zonder u, bis.
Kan ik niet langer leven.

[p. 57]

 

Zoete Lief Clarind, ô! Pronk-juweel der Vrouwen,

 

Kon ik Godin, maar op u woord vertrouwen,

 

Dan was myn hart van al zyn droeve plagen

 

En ongeneugd, bis.

 

Gelukkiglyk ontslagen.

Wel trouwe Herder, ik wensch dat my de Goden,
Op staande voet doen lyden duizend dooden,
Eer ik u ooit of immermeer zal haten,
Ach! neen myn hoop, bis.
Ik zal u nooit verlaten.

Zoete Lief Clarind, gy minderd myne zorgen,
Adieu schoon Lief, zo dra de gulde morgen,
Weder met zyn glans het Aardryk komt bestralen,
Zo koom ik weêr, bis.
Om troost by u te haalen.