Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

Den klagende minnaar.

Vois: Cupido zo gy voor een God, enz.
Of: Prins Robbert.

HOe lang, ô! oorzaak van myn Min,
Die ziel en zin verwerd,
Zult gy met zo een wreeden zin
Nog pynigen myn hert
En staag doen in de waagschaal zyn,

[p. 7]

 

Dan 't leven, dan de dood,

 

Dan eens een troosteloozen pyn,

 

Dan troosting in die nood.

Uw heusheid heft myn zinnen op,
Uw stuursheid strekt m' een plaag,
Een lonkjen voerd my in den top,
Uw barsheid weêr om laag,
't Coraal van u robyne Mond
Maakt dat ik, keer op keer,
Dan hulpe vind voor myne wond,
Dan kwynende verteer.

Zo staat my 't vrolyk leven niet,
Nog ook het sterven vry
En 't geen een ander leven ziet,
Is dat ik stervend ley
En lydende zo dikmaal sterf
En tuszen beiden zweef
En levende het leven derf
En stervende nog leef.

Wel aan dan, oorspronk van myn zin,
Heel-plaister voor myn smert,
Plaatst eens myn ongeveinsde Min
In 't ongeveinsde hert,
Red eens u Minnaar uit de nood
En dempt zyn ongeneugd,
Voor zo veel schetzen van de Dood,
Door een volkomen vreugd.