Mijn clubs
door Fredie Beckmans
Heb net bedacht waar ik over wil schrijven: Mijzelf, zei de narcist tegen de spiegel. Nee, beter nog: over alle clubs die ik heb opgericht of die mede door mij in het leven zijn geroepen. Het wordt een epische saga van lust en bedrog in honderd afleveringen. Bij wijze van vingeroefening een proeve van wat komen gaat, als ik het ooit doe.
de regenwormclub - De regenwormclub werd jaren geleden door mij opgericht. Ik kwam op het idee toen ik het laatste door Charles Darwin zelf geschreven boek las: De regenworm. Het werk is snel in vergetelheid geraakt omdat tegelijkertijd met het verschijnen van dit boek in Duitsland de kunstmest werd uitgevonden. Darwin had ontdekt dat een van de belangrijkste eigenschappen van de regenworm het vermolmen van de bovenlaag van de door boeren zo gewaardeerde zwarte grond is. De regenworm verdiende volgens hem een standbeeld. Door toedoen van de kunstmest is het er nooit van gekomen. Maar door het boek raakte ik wel in de regenworm. Na lezing van Darwin deed ik optredens met regenwormen, onder andere voor een lokale Amsterdamse tv-zender. Daarna mocht ik nooit meer op de buis. Nu ja, volgens mij was het een conceptueel eerbetoon aan Darwin: met een groot keukenmes sneed ik de regenwormen klein en voerde de krioelende macaroni vervolgens aan jonge kauwtjes. In die tijd was ik nog op zoek naar wat mag en net niet meer kan. Ik bedoel: je mag jonge vogels wel voeren maar niet laten zien hoe hun eten eruit ziet. Ach, het is alweer vijfentwintig jaar geleden, wie kan het zich nog herinneren?
Korte tijd later deed ik een belangrijke ontdekking. Wetenschappers hadden verschillende afgezette percelen met regenwormen geobserveerd en een opmerkelijke waarneming gedaan. Wanneer een regenworm normaal en genoeg te eten krijgt, stopt hij op een gegeven moment met groeien. Hij wordt seksueel actief en sterft een tijdje later. Net als de mens, au fond. Maar een regenworm die te weinig te eten krijgt, blijft maar doorgroeien, wordt nooit seksueel actief en kan heel oud worden. Nachten lang heb ik wakker gelegen van deze kwestie. Wat wil de natuur ons hiermee vertellen? Opeens wist ik het. Heb toen geld bijeengeschraapt en de Regenwormclub opgericht. Ik schreef een prijsvraag uit en stelde 250 euro beschikbaar aan de eerste wetenschapper die deze regenworm-eigenschap kon isoleren, filteren en wellicht als een drankje tegen de overbevolking op de markt kan brengen. Je wordt heel oud, heel groot, en zult nooit kinderen produceren. En de seks dan? Ach, daarvoor is er dan wel weer iets op te bedenken.
Niet lang geleden ontdekte ik dat mijn geliefde Duitse schrijver Hanns Heinz Ewers (1871-1943) in de jaren dertig van de vorige eeuw een essay heeft geschreven met de titel Der Regenwurmklub. Toen krabde ik wel even achter mijn oren. Hij zet daarin de nazi's te kakken. Echter niet nadat hij uit de nsdap was gestapt omdat ze zijn boeken maar niet wilden toelaten. Hij die zo graag volbloed nazi had willen zijn (sommigen beweren dat hij meeschreef aan het
Auteursrechtelijk beschermd
