Hollands Maandblad. Jaargang 2009 (734-745)

[p. 37]

Ingmar Heytze

Groene daken

Tegen de buien en de geselende zon
planten we tuinen in de hemel,
grote tuinen in de hemel
als een groen gebed
van grond.

Kijk vooruit over de grauwe daken;
hier komt ons nieuwe Nineveh,
een levend, zwevend paradijs
vol sedum, kruiden,
mos.

Onder deze jonge aarde blijven wij
bestaan, de koele schemering
van wortels boven onze
hoofden, nieuwe mollen
in een nieuwe tijd.

Tegen de avond zal het stiller zijn.
Onder steeds meer sterren
komen we naar boven,
nacht na nacht.
Zwijgen. Zwaaien. Kijken.

[p. 38]

Satellite City

Wat wordt er ontvangen in Satellite City: fijnstof.
Asfaltwalmen. Ruis van thuis met witte schotels,
duizenden aandachtig schuine oren hemelwaarts
gericht. Allah is een satelliet. Wie goed luistert

hoort hoe de sterren fluisteren van een gedeelde
hemel - laat de tijdgeest met zijn bleke pruik maar
door de kamers waren en vervagen. Heilige boeken
zijn reisgidsen voor woestijnen maar wij wonen

tussen water en uitvalswegen, we stromen als zout
uit de mouwen van een goochelaar de wereld in en
niemand houdt ons tegen. Wij groeien op als rozen
tussen oud beton. Wij bloeien bloedrood naar de zon.

[p. 39]

Laatste wensen

Vandaag ben ik een bange, grijze puzzel.
Los me op voordat ik oplos in de tijd en bijna
alles kwijt ben, voor ik als een leeggestolen vogel
in mijn grote stoel zit als in vagevuur en almaar
wacht en niet meer weet waarop. Vandaag

staat alles groot en leeg te ruisen en ik zie geen
uitweg. Afspraken bloesemen in agenda's. Ik begrijp
niet wat ik doen moet als ik morgen ben vergeten over
dag en nacht of hoe ik heet. Je moet beloven dat je
me een leven geeft. Noem me vader, moeder,

zeg mijn naam - elke naam is goed - en neem me
mee de tuin in, beaam alles wat ik zeg, lieg mijn leven
bij elkaar. En als ik huil omdat ik weet dat ik gelogen
ben en zie dat je verandert in een engel met een zwaard:
hou me vast. Noem me lief. Zeg dat je me vergeeft.