Hollands Maandblad. Jaargang 2008 (722-733)

[p. 40]

De belofte
Marijke Hanegraaf

Ze dobbert in je maag, ploegt door je darmen
en grijpt naar je, valt net niet aan, gedraagt zich

als een vage gids, niet te verstaan.
Van melkglas is ze, leeft bij de gratie van misschien.

Zo trouw als boosheid, voorspelbaar als het weer
en meetbaar als de lucht omringt ze je.

Huurt ze een lied dan is het niet haar kracht
die je door merg en been gaat maar haar boventoon.

Wat vormt het vocht achter je tanden anders
en wat je koude handen of je binnenvet.

Ze is het kloppen van je pols dat wonderlijke dier.
Ze klopt alsof ze niet bij jou hoort.

[p. 41]

De droefheid

Zelfs uit je blijste woorden sijpelt droefheid.
Schrijf je of tik ze staat er al. Verdring je haar
dan is ze er het meest. Vermaal je haar

tussen je keuzes dan staat ze even later op
en wordt sterker dan ervoor.
Kalm en koel verdoezelt ze je zweet.

Wanneer je druilt op tochtige stations
de sporen bleek, vormt zij de geest. Waarheen
ging gisteren en waar bleef jij

was er dan niets om even aan te halen?
Ze lijkt zo licht een kind dat zich verveelt
bezwaar je haar daarmee?

Ze kruipt in je onmacht
ruikt dan naar troost en lokt het luie uur.
De tijd staat in haar stil.