Hollands Maandblad. Jaargang 2007 (710-721)

[p. 35]

Jos Versteegen

Dan bloedt het geel

Voor mijn moeder

Het water en het graan, je sleept
het naar de bruine kippenhokken,
die als chaletjes tussen appels
en peren staan, carbolineum
over de planken uitgeschrobd -
daar zorg je ook voor, elke lente.

De nestwand, binnen, met de hokjes
vol pogingen tot nageslacht.
Wreed maar voorzichtig raap je ei
na ei. Transport in platte manden.

Lang kakelen de hennen na.
Hun toekomst ligt in kokend water.
Jagen wij onze messen door
de witte schaal, dan bloedt het geel.

[p. 36]

Zwart nog van het land

Vliegtuigen spannen draden aan
de lucht, een wit en hoekig net
waarin het land gevangen ligt,
ons vol huis als versteende prooi.

Een spin daarbij bedenken, poten
als kerktorens aan de horizon,
jij ragend in het blauw - het is
niet nodig, want de stoom vervliegt.

Ooit zag ik, toen je langs de balken
verstofte webben had geveegd,
een langpoot door je haren stelten.

Je nagels, zwart nog van het land,
ze grepen niet. Met hooiwagen
en al ging je die nacht naar boven.

Alleen maar in een droom van mij
raakte je als een grote prooi
van hoofd tot voeten ingesponnen.

[p. 37]