Hollands Maandblad. Jaargang 2006 (698-709)

[p. 42]

Piet Gerbrandy
Stook

Hangt er weer een vetschort voor uw plasser?
Wringen uw sokken weer krang?
Zinkt er weer een vulling in uw gort?
Naakt het slot? Niet sneller dan het zou.

Schuil in uw ruimend vel rits het niet open
de zengendste kou moet nog komen. Stook
de natte kachel van uw blauwe longen.

Kijken wij naar die parende mensen en doen zij het beter dan wij? Verade-
men wij in bed van wie slapen en dromen zij feller dan wij?
Bezien onze kelen gedierte dat gaar hun papillen verschroeit

en ons water doet stijgen tot lippen?

Er valt nog. Er valt nog te kleumen te gaan en te willen.
Vinden wij nog mee met wie nog zoeken.
U zou eens moeten weten wat nog kan.

[p. 43]

Loop

Vossin met je isabelglazige ogen jij teder
bebrilde breedheupig knie gevende beul
met je wallen van vlees met dat oor van fluweel in je nijpende
liezen luister neurie niet

die vorige lydische ladders. Ontschoot mij
de naam van je vader van je herkomst het hol -

wij gingen zonder gedag en verdwenen maar hadden

wij niet nog iets af hebben

wij niets af te maken later -

het voormalig oord van je buk en je hurk en hoe liep
het verhaal dat je schreef ook -

maar eeuwen komen hiertussen

dat ik onnoemlijk zaden verspilde loopbanen

verknoeide uitzag over elke rivier van Europa

meters belezen vellum papyrus marmer vergat ik

loosde haperende lichaamsonderdelen adopteerde zestien kilo vet.

Toch roept je loop o ongekende duizend
doden op en herken ik je geur in dicht gegroeid
oerbos van vorige straten

op twintig op honderd pas afstand.

[p. 44]

Jen

Jen me niet met opslag van de ogen die je hebt.
Mijn blinden en gordijnen blijven toe.

Onvelbaar staan soms eiken op dalende heuvels.

Bel me noch bij hagel noch bij hooibroei.
Verfrommel welke brieven je me denkt.

Spinnen behoeden de hel van geurige bibliotheken.

Geen kutsmoes geen uitvlucht geen klaagzang.
Geen lokstof die slinks over drempels in tocht glipt
langs dubbel glas en eikhouten luik van mijn koekoek.

Zwijgzaam loert een velduil op zijn muisberm.

De fleemtaal van je tepels: onwelvoeglijk.
De teemtaal van je billen: onvoorstelbaar.
Het labberkoeltje van je lippen: verraderlijk.

Slaap zacht incunabel. Je bed is een veste van staal.

[p. 45]

Klok

Jij koolwaterstof met mond en een zin
in zaaien als bloed gestadig
verlangzaamd wordt door klijfvet oliën van boom roos vis motoren

taboe voortaan de schaapsdij in je varkenslederen leunstoel

anathema karkassen in port met klipgeitenroom en kaneelbast

krijg beter trek in zand in roet van berken
koud brak grondsop oplosmiddel merkbaar
word je magerder en stiller.

Dan wordt het zoetjes zaak van je minutieus
gemeten weefsel een wade te snijden
een schoorsteen te vouwen van kranten
je stof weg te vegen in kijk daar is het putje.

Voor fosfor dat je denkt

voor jodium dat je klok is

voor kalk waarop je liep

waarmee je schreef.